‘Wát een zomer!’

In de zomer worden er bij ons altijd zoveel zaken gepland, dat we bij voorbaat al weten dat we de helft niet klaarkrijgen. Dit jaar nemen we ons voor om in ieder geval de noodzakelijke zaken op een rijtje te zetten en af te ronden.

Zo waren onze sleufsilo’s aan vervanging toe. Vorig jaar zakten een aantal muren naar voren. Er was zoveel regen gevallen dat het zand de losse betonmuren naar buiten gedrukt had. Dus dat was zeer zeker een klus die in de zomer gepland moest worden. Ook was er een strakke planning nodig om de kuil leeg te krijgen alvorens we er mee aan de slag konden.

Zelf koffiezetten

In juli was eerst de graskuil aan de beurt. Naud was al enige avonden bezig geweest om de oude kuilplaten met de shovel aan de kant te leggen. De graafmachine kwam een middagje het zand weghalen. Daarna konden de twee meter hoge muren op de plek gezet worden met een voetje (T-stuk) eronder, zodat omvallen niet meer mogelijk was. Dat wordt voor mij straks een heuse uitdaging om soepeltjes de 1,5 meter hoge muur op te klimmen.

Aangepaste sleufsilo’s, asfalt en koematrassen…

De maiskuil moest in september klaar zijn, zodat de mais erin kon. En ook daar was Naud degene die de oude platen met de shovel weghaalde en de nieuwe platen moest kitten. Terwijl Luc en ik een weekje in Oostenrijk waren, is Naud alleen op de boerderij. “Ik moest zelf koffiezetten,” vertelt mijn vader, “want Naud had geen tijd!”

“Het asfalt in de kuil vervangen we niet”, besloot Luc. Maar Naud was het daar niet mee eens. De straat is zo ontzettend slecht en al 50 jaar oud, een jaartje wachten kan écht niet. Maar voordat er geasfalteerd zou worden, moest er een gedeelte van het oude beton weggehaald, omdat ook het regenwater slimmer afgevoerd moet worden.

Sneeuw in de zomer

Het zeil over de koematrassen is op een aantal plekken ook slecht. Even dubben we om te wachten tot volgend jaar. Maar, ‘als we nog een jaartje wachten, is misschien alles wel slecht en gaat het ons nog meer kosten’. Een jaar of tien geleden hebben twee zwagers en mijn vader en schoonvader nog geholpen bij de aanleg. Dat was een erg gezellige tijd. Dit keer laten we het doen. Iedereen wordt ouder en de hulp wordt daardoor minder.

Luc en ik genoten van de wandelingen door de Oostenrijkse bergen en de fietstochten op 2.800 meter hoogte. We waren er eigenlijk net een weekje te vroeg, de jaarlijkse Almabtrieb was precies op de dag na ons vertrek. Tijdens een van onze fietstochten zagen we de boeren al druk doende om het vee bij elkaar te verzamelen. “Morgen gibt es Schnee!”, vertelde een jonge boer. De volgende dag lag de eerste sneeuw in de bergen en werd er gewaarschuwd voor veel sneeuw- en wateroverlast.

Gelukkig kwamen we heelhuids thuis en bleken de meeste voorbereidingen te zijn gedaan. Inmiddels zijn we blij met de opgeknapte sleufsilo’s en strak geasfalteerde ondergrond. Het was een zomer vol werk, maar alles is op tijd afgekomen. We kunnen er weer jaren tegenaan!