Vergeet de termijnmarkt niet

Wie iets wil verdienen aan aardappelen, mag bijna hopen op een ineenstorting van de economie zoals in Griekenland.

Griekse boeren delen aardappelen uit op straat voor 25 cent per kilo. Dat is weinig voor de Griekse burgers, maar de telers beuren per kilo altijd nog twee keer zoveel als hun Nederlandse collega’s die een dezer dagen een contract afsluiten met een fritesfabrikant.

De vergelijking gaat natuurlijk mank. Uitdelen op straat is geen business. Duidelijk is wel hoe klein de marges zijn in de aardappelwereld. Dat geldt voor de verwerkers, die elkaar nauwlettend in de gaten houden, waardoor onderlinge prijsverschillen miniem zijn. En voor de telers geldt het helemaal. De contractprijzen, die dit jaar ook nog gedaald zijn, zijn te laag om echt rendement te kunnen draaien. Alleen wie eigen kapitaal (grond) en arbeid niet volledig rekent, komt er mee weg.

Toch is het leveringscontract populair. De trend is nu de meerjarenafspraak. Fabrikanten willen die graag, zekerheid van aanvoer is voor hen van levensbelang. Ze hebben er zelfs een bescheiden bonus voor over. Ook telers weten dan waar ze aan toe zijn.

Gezien de lage rendementen is het opmerkelijk dat het alternatief voor het contract met de afnemer – het termijncontract – zo weinig belangstelling geniet. Afgelopen jaar was die teler die via de termijnmarkt zijn prijszekerheid organiseerde, een stuk beter af dan zijn collega die op contract teelde. En op dit moment is de situatie niet anders.