Foto: Canva BoerenlevenColumn

‘Verbeteren van positie vrouwen op boerenbedrijven’

Agrarische vrouwen zijn belangrijk maar worden nog steeds niet gelijkwaardig behandeld.

Bla bla bla, dat is de teneur als het gaat om het verbeteren van de positie van vrouwen op boerenbedrijven. Al decennia lang staat het onderwerp op allerlei agenda’s. Pas nog was er weer een conferentie van het Europese Parlement over gendergelijkheid in de landbouw, een nieuwe top staat alweer gepland voor maart volgend jaar.

Er worden bij zulke sessies gelikte presentaties gegeven waarin uit de doeken wordt gedaan dat de positie van agrarische vrouwen nog altijd niet gelijk is aan die van mannen. Daar wordt dan door alle aanwezigen instemmend op geknikt, men roept op tot verandering, iedereen moet nu écht eens beseffen dat agrarische vrouwen belangrijk zijn en dat ze dienovereenkomstig behandeld moeten worden, juridisch maar ook in het veld. Dus niet vragen of de baas ook thuis is en bij jonge boerinnen niet informeren of hun vader er toevallig ook is.

Helaas zijn dit geen kolderieke grapjes. Het gebeurt nog alle dagen dat erfbetreders over de schouder van een vrouw kijken om te zien of daarachter degene loopt met wie men over zaken kan praten. Over geld. Over bedrijfsvoering. Met vrouwen praat je kennelijk alleen maar over de kinderen of over de nieuwe keuken.

Man-vrouwmaatschap

Al zolang als ik bij Boerderij werk, en trouwens ook in de jaren daarvoor, wordt er gewerkt aan het herzien van de positie van vrouwen. Er kwam bijvoorbeeld een man-vrouwmaatschap waarmee de ondernemende rol van de vrouw zichtbaarder kon worden. Maar in de praktijk waren het meestal constructies die belastingvoordeel opleverden voor het bedrijf en niet specifiek voor de vrouw. Het verdelen en verrekenen van de winst aan het eind van het jaar was geen automatisme, als je er bij de accountant niet nadrukkelijk zelf om vroeg, gebeurde het niet. Nog steeds niet trouwens.

‘Zijn wij dan alleen maar slecht?’ vroeg een mannelijke adviseur toen ik hierover begon. Nee, dat zal ik niet beweren. Niet slecht, maar wel onzorgvuldig en onnadenkend. Het gemak waarmee de aloude patronen in stand worden gehouden, getuigt niet van grote welwillendheid om er wat aan te doen. Op overheidsniveau worden regelmatig allerlei verdragen aangenomen maar wat zijn die waard als er in het veld niet naar gehandeld wordt?

Emancipatie van platteland

Bla bla bla, zei Gretha Thunberg over de recente klimaattop in Glasgow die voor de zoveelste keer geen baanbrekende resultaten had opgeleverd. Ik zie een parallel met de emancipatie van het platteland. Veel bla bla en veel minder echte actie. De LTO commissie Vrouw en Bedrijf zit er bovenop en doet weliswaar goed werk, maar als puntje bij paaltje komt, zullen vrouwen vooralsnog zelf voor hun belangen moeten opkomen. Als ze wachten tot de heren ook zover zijn, dan vrees ik dat het spreekwoord van mijn oude grootmoeder gaat gelden: ze deden een plas, hieven het glas en alles bleef zoals het was.

Reacties

  1. De vrouw als slachtoffer. Maar misschien willen veel vrouwen wel de rol die ze nu hebben. Stel de voeradviseur komt bij de boer na een afspraak gemaakt door de vrouw. De man is weg en de vrouw neemt het woord. En dat doet ze telkens weer. Na een tijdje vraagt de voeradviseur direct naar de vrouw. Vrouwen moeten hun plaats pakken en niet gekregen krijgen.

Beheer
WP Admin