‘Veehouderijbedrijven moeten zelf perspectief afdwingen’

Het urgente stikstofprobleem en de als gevolg daarvan voorgestelde noodmaatregelen geven aan dat er een forse bijdrage vanuit de veehouderij wordt verwacht.

Deze zal voor veel veehouderijbedrijven (met name die vlak bij bedreigde natuurgebieden zitten) betekenen dat hun toekomstperspectief als traditionele veehouder drastisch zal wijzigen en dat voortzetting op de huidige locatie voor sommigen geen toekomstperspectief heeft. De financiële gevolgen kunnen dramatisch zijn voor deze veehouderijbedrijven.

Ook wij als burgers hebben hier een verantwoordelijkheid

Wat mij betreft heeft de overheid hier een bijzondere verantwoordelijkheid gezien de nalatigheid vanuit het verleden door de problemen niet tijdig aan te kaarten.

Ook wij als burgers hebben hier een verantwoordelijkheid: ook wij zijn nalatig geweest door deze kwesties in het verleden steeds maar weer onder het tapijt te vegen.

Hoe kan een veehouder op basis bovengenoemde komen tot een oplossing en zorgen voor toekomstperspectief?

Allereerst kan een veehouder omkijken naar een andere locatie en op zoek gaan naar een collega die elders om wat voor reden dan ook wil stoppen. Ook kan een veehouder nagaan of de landbouwtak op zijn huidige locatie een oplossing kan zijn. Hoe dan ook, een gedeelte van de gronden zal niet meer in aanmerking komen voor veehouderijactiviteiten.

Waardedaling tot gevolg

Mogelijk dat overheden geïnteresseerd zijn in aankoop van gronden die men weer terug wil geven aan de natuur; doch er is geen plicht van deze overheid om de gronden aan te kopen. De gronden welke de bestemming “landbouwgrond” verliezen zullen een behoorlijk waardedaling tot gevolg hebben.

Hernieuwbare energie

Mogelijk kunnen deze onroerende zaken worden benut om hernieuwbare energie op te wekken. Dit kan door middel van zonnepanelen en windmolens. Doch zonnepanelen en windmolens staan op dit moment niet hoog op de verlanglijstjes van overheden en de gemeenschap.

Ook hier zal door overheid de gemeenschap keuzes moeten worden gemaakt; de reductie van stikstof heeft zijn prijs.

Verder kan met behulp van technische innovatie heel veel worden bereikt. Doch deze toepassingen zullen integraal aan veehouderijbedrijven te beschikking moeten worden gesteld. Dit betekent dat het in financieel opzicht mogelijk moet zijn voor veehouderijbedrijven om hier gebruik van te maken.

Perspectief, maar hoe?

Op dit moment is duidelijk dat vanuit de centrale overheid er geen kant en klaar toekomstperspectief wordt aangereikt. Dus moet de veehouderijsector dit zelf gaan afdwingen. En daarvoor is overleg nodig en zullen protestacties niet werken en juist een averechtse uitwerking hebben.

De oplossing moet aan tafel worden gezocht en niet op de weg!

Voordat er per regio een invulling komt voor de wijze waarop de stikstofreductie kan worden bewerkstelligd zullen er eerst algemene uitgangspunten moeten worden geformuleerd.

De zienswijze van de overheid om het te laten oplossen door de Provincies op gebiedsniveau ’s getuigt van een gebrek aan oplossend vermogen.

Oplossingen en invullingen in algemeenheid

Er zullen oplossingen en invullingen voor een toekomstperspectief in zijn algemeenheid moeten worden geformuleerd. Ik verwijs hierbij naar de oplossingen hierboven genoemd.

Daarnaast zullen wij als burgers ook onze prijs moeten betalen; een faire prijs voor de landbouwproducten die in de schappen van de supermarkten liggen.

Pas als deze duidelijk zijn dan kan men per gebied aan de slag om te kijken hoe de stikstofreductie kan worden gereduceerd.

Een oplossing zou kunnen zijn om per gebied een coöperatie op te richten die deze gronden overneemt en deze in de toekomst gaat uitponden voor hergebruik

Veehouderijbedrijven in de betreffende gebieden zouden zelf het voortouw moeten nemen en zelf komen met de invulling van een toekomstperspectief. Dit op basis van de algemene uitgangspunten voor het toekomstperspectief geformuleerd door de centrale overheid.

Een heikel punt voor een veehouderijbedrijf dat geen toekomstperspectief ziet op zijn of haar huidige locatie en ook elders niet terecht kan, is de grond die zijn waarde verliest doordat de landbouwbestemming verloren gaat.

Een oplossing zou kunnen zijn om per gebied een coöperatie op te richten die deze gronden overneemt en deze in de toekomst gaat uitponden voor hergebruik. De leden van deze coöperatie zijn de veehouders die de gronden hebben ingebracht.

Noodwet?

Om te komen tot oplossingen zullen er vele regelingen moeten komen en worden aangepast. En als zo vaak kan het jaren duren voordat deze regelingen er zijn en juridisch compleet afgehandeld worden.

Een speciale noodwet zou deze traagheden kunnen voorkomen. Als zelfs de Amerikaanse president overweegt om een noodwet te hanteren voor de klimaatproblemen zou dat voor het kabinet Rutte een voorbeeld kunnen zijn om te volgen.

Marten Visser is bedrijfs- en organisatieadviseur en een bezorgde burger.