‘Twee stadse kleuters op boerderijbezoek’

‘Ieeehhhh’ krijsen de peuter en kleuter. Verstijfd van schrik staat onze hond Finn ze aan te kijken. Ook Mayke en ik, als ook mijn zwager kijken verschrikt naar de kinderen. ‘Nee, dit hondje doet echt niks’, zeg ik in mijn poging om het geheel te sussen. Maar het helpt niet want het tweejarige jongetje springt in de armen van mijn zwager en de vierjarige in de armen van ons twaalfjarige nichtje.

Met de staart tussen de benen en bevende poten kruipt Finn achter ons om er vervolgens angstig tussenuit te gaan. Luc staat zijn bus in te pakken omdat hij nog naar een geitenhouder moet voor een storing aan een lammerdrinkautomaat. Finn bedenkt zich niks en kruipt in de achterbak. Bibberend… “Hup, eruit”, zegt Luc. “Ik loop wel even mee.” Maar het resultaat is hetzelfde: “Hund, hund”, schreeuwt de jongste paniekerig. Geen hond dus maar hund op zijn Duits. Weken later vertellen we nog het verhaal met het hilarisch uitgesproken ‘hund’.

Zwager Jan vertelt: “Sabine wilde naar de dierentuin maar ik zei, we gaan naar de boerderij, dat is veel leuker.” En daarom is hij met de kinderen bij ons op bezoek. Onze nicht waarschuwde al: “Ze zijn erg bang voor honden.”

“Maar toch niet voor die van ons?”, vroeg Mayke verbaasd. En daarom liepen we hoopvol naar de bezoekers. Maar het gillen en schreeuwen van ‘ieeeeehhhh’ blijft aanhouden zolang Finn in de buurt was.

Interesse in de kalfjes en trekker

De kalfjes vinden ze nog wel leuk. En de trekker. Dus op de trekker ermee. Deze stadse kinderen zien geen verschil tussen een echte trekker en een shovel. En op de shovel met grote nicht durven deze kinderen wel. Elin rijdt de kleintjes trots en met veel verantwoordelijkheidsgevoel voorzichtig en veilig rond op de trekker, eerst de een en daarna de ander. Heel veel later zijn ze eigenlijk nog steeds niet uitgereden.

“Wat?”, vraagt het jongetje, wijzend met zijn vinger naar de koeienstal. Zwager Jan beurt de peuter op om over het randje van de stal te kijken, naar binnen willen ze niet. Dan maar een rondje langs de kippen en het konijn. En dan is het tijd voor ranja en een koekje. “Dit is toch veel leuker dan de dierentuin”, zegt Jan even later wanneer we aan de koffie zitten.

Veel stadse kinderen uitnodigen op boerderij

Voor ons boeren een wijze raad: we moeten heel veel stadse kinderen uitnodigen op de boerderij en ze laten genieten van de dieren en ze (veilig) meenemen op de trekker of shovel. Want deze generatie heeft er echt geen flauw benul van hoe lief een boerderijhond is of hoe groot de koeien op een boerderij zijn.

Als afsluiter mogen de kleintjes nog even trampolinespringen. Dat vinden ze geweldig. We spreken af dat ze vaker een bezoekje brengen. Wanneer we ze uitgezwaaid hebben en nog even napraten aan de keukentafel vraagt Marieke: “Waren wij ook zo vervelend?”. Want dan wil ik later geen kinderen”, zegt ze stellig.