Stop! Herefords op de weg

Boze tongen stellen dat het voor een Herefordfokker lonender is zijn vee dood te laten rijden en de vergoeding op te strijken, dan het zelf groot te brengen.

Als kind vond ik het al geweldig als we bij een boerderij moesten wachten op overstekende koeien. En dierbare vakantiefoto’s zijn die waar ik breed stralend naast een Zwitserse Alpenkoe sta. Afgelopen zomer heb ik, trots als de prille boerin die ik ben, iedere dag onze koeien naar de weide gebracht en weer opgehaald. Maar het blijft bijzonder koeien ‘ín het wild’ te ontmoeten.

Noodstop voor Herefords

Een paar weken geleden was het opnieuw raak. Ik zat in de bus die van ons dorp naar Trondheim rijdt te genieten van het uitzicht, als de chauffeur plotseling hevig moet remmen. Hoewel verplicht, heeft niemand een gordel om en ik zie dat veel mensen in hun stoelen naar voren worden geworpen. Buiten op de weg staan een paar Hereford-zoogkoeien heel relaxed aan de bus te ruiken. Her en der in de berm zie ik groepjes koeien met hun kroost en zowaar, tussen de struiken staat het opperhoofd, een joekel van een stier.

‘De Herefords op de rijksweg 715’ hebben de afgelopen tijd de gemoederen flink bezig gehouden. Er is volop over geschreven in de media, en de mensen konden hun mening geven via de internetsite van de krant. Een mening die meestal niet positief was, en soms gewoon grof te noemen is. Zo beweren sommigen dat het meer lonend is voor de boer zijn vee te laten doodrijden en de vergoeding op te strijken, dan het zelf groot te brengen.

Graasrecht sinds mensenheugenis

De eigenaar van deze 45 zoogkoeien heeft na het lezen van de inzendingen de moed laten zakken. Hoewel hij namelijk volledig in zijn recht staat de dieren te laten grazen in de zogeheten utmarksbeiter (afgelegen weide) of skogsbeiter (bosweide), maken dit soort opmerkingen hem niet blij. “Dit graasrecht is er al sinds mensenheugenis en de weg is er pas 40 jaar. Er zijn diverse waarschuwingsborden geplaatst en wanneer de automobilisten het wildrooster passeren, zou er toch een belletje moeten gaan rinkelen”, aldus de boer.

Nog nooit ongelukken

Het is voor hem niet rendabel zijn veestapel in te krimpen om zodoende de overlast te beperken. Ook is het economisch niet haalbaar het hele gebied te omheinen. Hij vindt dat de vegvesenet (de Noorse Rijkswaterstaat) dat moet doen. Verder heeft hij alle begrip voor het feit dat de Herefords nogal plotseling de weg op gaan, tot grote schrik van de automobilisten. De Hereford is echter een uitermate rustig dier dat niet bang is voor het voortrazende verkeer, en er is nog nooit iets gebeurd.

Volgens een deskundige van de Landbouwdienst moet men wat ruimer gaan denken. Veel automobilisten willen een open cultuurlandschap en zoogkoeien zijn precies de dieren die daarin thuishoren. Ook vanuit politiek oogpunt willen we het cultuurlandschap behouden, en zal er naar een compromis moeten worden gezocht. Men kan nog van geluk spreken dat de dieren zomers buitenlopen, want een winterse ontmoeting zou voor veel meer problemen zorgen.

Automobilist moet zich maar aanpassen

Compromis of niet, ik hoop dat de Herefords kunnen blijven grazen, daar waar al eeuwenlang schapen, paarden en rendieren hebben gegraasd. Automobilisten die met 80 kilometer per uur over het wildrooster jakkeren om de veerboot naar Trondheim te halen, moeten gewoon een boot later nemen.