Een ammoniakreducerend systeem op een veehouderij in de Achterhoek. - Foto: Jan Willem Schouten AlgemeenCommentaar

‘Schone beloften’

Innovatie niet wegstrepen, maar doen emissiearme stallen wel wat er van ze wordt verwacht? Volgens een uitgelekte Wageningse studie niet. In ieder geval niet in de melkveehouderij.

Als dit klopt, dan is dat een zware domper voor iedereen die gelooft in technische oplossingen voor milieuproblemen. Onduidelijk is nog waar het precies aan ligt dat de emissies van deze stallen in de praktijk hoger zijn dan op papier. Maar op grond van wat er nu ligt – in combinatie met eerdere studies over dit onderwerp – zijn wel een paar oorzaken te noemen.

Papier is geduldig

Eén is een verschil tussen praktijk en papier. Emissiefactoren zijn vastgesteld onder bepaalde omstandigheden en de praktijk is soms anders. Veehouders zijn soms niet eens op de hoogte van de specifieke gebruiksvoorschriften bij hun stal, constateerde Wageningen UR vorig jaar al. Verder spelen allerlei praktische zaken mee. Zo heeft de stalbezetting veel invloed op de ammoniakemissies.

Er is ook een flink verschil tussen de melkveehouderij en andere sectoren. Een verklaring is dat de varkens- en pluimveehouderij robuustere systemen hebben die weinig afhankelijk zijn van het management. Verder werd dit vorig najaar al vastgesteld: de meetprotocollen zijn niet strak genoeg omlijnd en bieden zelfs ruimte voor beïnvloeding. Over de hele keten constateerden onderzoekers toen een gebrek aan motivatie om echt iets aan ammoniakreductie te doen.

De uitgelekte studie bevestigt dit beeld. Dat is erg ongelukkig en tragisch voor de vele gedreven mensen in de sector die zich inzetten voor innovaties en technische oplossingen voor milieuproblemen. Maar is het dan einde oefening voor het innovatieve spoor?

De schone belofte blijft

Wellicht wel voor sommige systemen. Voor de ontwikkelaars is dat een hard gelag. Maar over de hele linie kan en mag dat niet de conclusie zijn. Een paar hoopvolle argumenten: ten eerste zijn in deze studie de nieuwste snufjes – zoals de Lely Sphere – niet meegenomen. De conclusies gelden daar dus niet voor. Een tweede punt is dat met aanpassing en bijsturing vaak wel veel te bereiken is.

Innovatie gaat gepaard met vallen en opstaan. Wensdenken ligt steeds op de loer – ja, ook als het gaat om de afrekenbare stoffenbalans en realtime-metingen in de stal. Maar er is geen alternatief. Zonder innovaties kun je alleen maar aan de krimp-knop draaien als je milieu-effecten wilt verminderen. Dat is een doodlopend spoor in een wereld die – hoe je het ook wendt of keert – steeds meer vraagt. Innovatie blijft de schone belofte.

Beheer
WP Admin