‘Omgaan met liberale politici en hun irritante regels’
Wanda Patsche is niet van boerenkomaf. Aan regen, storm en kritische burgers stoorde ze zich niet. Tot ze zelf boerin werd.
Wanda Patsche (57) woont met haar echtgenoot in het zuiden van de Amerikaanse staat Minnesota. Ze hebben een akkerbouw- en varkensbedrijf waar ze biggen van drie weken oud opfokken en afmesten. Ondanks de omvang is het een echt gezinsbedrijf. Ook de kinderen werken mee. Wanda blogt over haar leven op de boerderij om zo te proberen het gat tussen boer en consument te verkleinen.
Hoe ziet de varkenshouderij er bij jullie uit?
“Biggen worden bij ons gespeend als ze drie weken oud zijn. Dan gaan ze naar speciale wean-to-finish-bedrijven die ze verder opfokken en afmesten tot ze een half jaar oud zijn. Ze wegen dan 127 kilo. Op onze locatie doen we het laatste, maar we zijn mede-eigenaar van het zeugenbedrijf. Het ligt 16 kilometer verderop en we houden er 5.000 zeugen. Daar komen onze biggetjes dus vandaan.”
In hoeverre ben je betrokken bij het bedrijf?
“Ik ben verantwoordelijk voor de boekhouding en de administratie. Ik help ook mee als er in het voorjaar op het akkerbouwbedrijf geplant moet worden. In het najaar help ik met de oogst, ik bestuur dan de combine.”
Hoe succesvol zijn agrarische bedrijven in je omgeving in het algemeen?
“Ik woon in een sterk agrarisch gebied. Het is er vrij vlak, de bodem is vruchtbaar, de oogsten goed. De varkensdichtheid is hier hoog. Onze provincie is wat betreft de productie van varkensvlees betreft nummer één van de hele staat Michigan. Er worden jaarlijks twee miljoen varkens geslacht. Maar de bedrijfsgroottes verschillen sterk en de inkomensverschillen zijn groot. Sommige boeren zijn multimiljonair, anderen zijn parttime boer en hebben er een baan naast.”
Wat is de grootste uitdaging waar boeren in jouw regio mee te maken hebben?
“Het risico en de onvoorspelbaarheid. Er zijn zoveel factoren waar je geen invloed op hebt zoals de marktprijzen, overheidsbemoeienis, ziektes onder de varkens en moeder natuur die soms onze gewassen vernielt.”
Ondersteunt jullie overheid de agrarische sector?
“In het verleden wel, nu niet meer. De regels die de overheid op onze bedrijven loslaat, het houdt nooit op. Het lijkt wel steeds erger te worden. Een irritante nieuwe regel is dat onze gouverneur een 50-inch-buffer (127 centimeter) langs sloten heeft ingevoerd. In die buffer mag je geen middelen of meststoffen gebruiken. Zo wil hij de waterkwaliteit verbeteren. Maar die 50 inch is zomaar een getal, zonder wetenschappelijk onderzoek. Dat is wel wat wij boeren willen voordat we weer een regel over ons uitgestort krijgen.”
“Het allernieuwste is de regelgeving voor het maaien van bermen langs doorgaande wegen. Je moet een vergunning aanvragen, je trekker moet alarmlichten hebben, de bestuurder moet een helm dragen, een aparte verzekering afsluiten en je mag pas maaien na 1 augustus. De precieze datum moet je doorgeven. Echt bizar. Het is allemaal om de fazanten te beschermen, wat idioot is want die broeden niet langs drukke wegen.”
‘Bij het maaien van bermen moet de trekkerbestuurder een helm dragen’
“Het is rot om te zeggen maar dit soort regels komen vooral van liberale politici. De nieuwe president is weliswaar conservatief, maar dat gaat ons weinig helpen. Onze gouverneur is namelijk een liberaal. De balans is hier een beetje te ver naar links doorgeslagen.”
Wat vind je aantrekkelijk aan wonen op een boerderij?
“Dat we veilig, gezond en betaalbaar voedsel produceren. Verder waardeer ik de vrijheid en flexibiliteit die je hebt op een boerderij. We zijn eigen baas en redelijk vrij om onze eigen keuzes te maken.”
Wat maakt je aan het lachen?
“Mijn vijf kleinkinderen. Hun leeftijden gaan van 1,5 tot 9 jaar en ze wonen vlakbij. Ik neem ze veel mee naar het bedrijf. Mijn kleinkinderen zullen weten waar hun voedsel vandaan komt.”
‘Mijn kleinkinderen zullen weten waar hun voedsel vandaan komt’
Waar word je boos om?
“Activisten die allerlei verkeerde informatie verspreiden over wat we doen op ons bedrijf. Daarom blog ik ook, om een tegengeluid te geven.”
Is er bij jullie gelijkheid tussen mannen en vrouwen?
“Voor het grootste gedeelte wel. Ik zie veel jonge vrouwen die participeren in het agrarische bedrijf van hun familie.”
Vertel eens iets over jezelf wat niemand anders weet.
“Ik heb viool gespeeld in mijn jonge jaren. Daardoor ben ik in aanraking gekomen met allerlei soorten muziek. Ik ben echt dol op muziek!”
Dit artikel is te lezen in Boerderij 29 van dinsdag 18 april en is onderdeel van de rubriek Boerinnen Wereldwijd