‘Nutteloos werk’

Op donderdag hebben we gras in de kuil laten rijden, op vrijdag is het tijd om de mais te oogsten en in onze nieuwe kuil te rijden. “De loonwerkers willen graag exact om half 10 koffie”, zegt Luc.

‘s Morgens vroeg rijd ik nog snel even naar het dorp om nieuwe koffiemelk te halen, want die is op. Tien minuten te laat ben ik terug. ‘Even’ duurt toch altijd langer dan gedacht. Het geeft niet. “Om 10 over half 10 smaakt de koffie ook lekker”, zegt Bertus van het loonbedrijf. Ook de andere trekkerchauffeurs komen om-en-om koffie drinken. Maar koffiemelk hoeven ze niet. “De melk is vaak klonterig, omdat die in de zomer in de zon staat”, vertellen de chauffeurs. Daarom drinken ze hun koffie liever zwart. Ik was dus voor niets naar het dorp gereden.

Ruim een week voor we mais zouden inkuilen, had ik de kleine kuil al klaargemaakt. Mocht het nodig zijn dan kon hier ook mais ingereden worden. Het onkruid langs de randen had ik verwijderd en daarna alles goed schoongeveegd. Een leuk maar intensief klusje. En nutteloos, zo bleek. De nieuwe kuilplaat heeft hoge randen en is breder, er kan meer in. Daardoor hoefde de kleine kuilplaat niet gebruikt te worden. Die ziet er wel weer fris en schoon uit.

Opnieuw nutteloos

“Eigenlijk moeten we nog een keer gras inkuilen en dan kan het in die kuil”, probeert Luc me op te monteren. Hij is samen met zoon Naud en neef Tom, ‘het dreamteam’, de kuilen aan het afdekken met kuilplastic. Ik wil helpen, maar krijg te horen: néé, daar moet geen zand op!’ Het huilen staat me nader dan het lachen. Geïrriteerd begin ik dan maar het zand van de ‘oude’ graskuil te halen. Die moet open om die avond de koeien mee te voeren. Eerst pluk ik de lange stengels onkruid eraf, dan kan ik het zand eraf scheppen. Ik begin met de zijkanten want daar kan de shovel niet bij, denk ik.

Als een van de mannen even later met de bak van de shovel over het voorste gedeelte van de kuil gaat, is in een paar minuten later het meeste zand verwijderd. Opnieuw waren mijn werkzaamheden nutteloos. Ik besluit binnen verder te gaan met opruimen. Daar voel ik me tenminste nuttig.

Complimenten

Een week later mag ik helpen met de nieuwe koematrassen. Eerst manoeuvreer ik met de shovel de zware rubberen toplaag langs het terugloophek. Het is spannend, want ik zie niets van voren en moet afgaan op de instructies van de ingehuurde mannen. “Tjonge, dat ging geweldig”, zeggen ze na afloop. Het is natuurlijk altijd leuk om complimenten te ontvangen. Vervolgens heb ik de eervolle taak om spijkers in de rubberen toplaag te slaan. Een leuk werkje en de mannen zeggen dan ook gekscherend dat ik wel met hen mee mag naar een volgende klus. Maar de volgende dag heb ik andere bezigheden. Helaas. Ik had graag nog een dagje meegeholpen want ik ben, net als iedereen, gek op complimenten.