André Bruynes (55) en Astrid Baard (52) runnen samen een bedrijf op het erf van Buurtboerderij Bruynes in Schoonrewoerd (U.) - Foto's: Herbert Wiggerman BoerenlevenReportage

Hij de vrouwen, zij de mannen

Hij houdt van koeien, zij van paarden, maar André en Astrid kunnen het prima samen vinden. “We hebben weinig nodig. Een ijsje aan het einde van de dag is voor ons al genieten.”

Bekijk meer foto’s onderaan het artikel.

André Bruynes

“We leerden elkaar kennen op 4 oktober 2010. Astrid vergeet de datum nog wel eens, ik niet. Ik woonde hier destijds met mijn broer en moeder in de boerderij. Zij woonde in Alblasserdam. Het klikte. Ze trok na anderhalf jaar bij me in.

Van tevoren had ze haar paard al een paar weekenden meegenomen om proef te draaien. Ze had uitgerekend een Fries, het paardenras waar mijn vader van droomde maar dat hij nooit kreeg.

Inmiddels staan er 30 paarden

Toen Astrid hier eenmaal woonde, kwam er al snel een paard bij. Want eentje was zo zielig. Maar als een van die paarden van het erf was, dan bleef die andere alleen. Dus kwam er een derde bij. Inmiddels staan er 30 paarden.

De rode draad bij ons is dat we niet van eenheidsworst houden

Toen veel boerenbedrijven een theeschenkerij of een bed-and-breakfast begonnen, kregen wij paarden als tweede tak. We fokken hengsten op van koudbloedrassen. Dat past bij ons. We houden allebei van dieren en hebben een voorkeur voor stevige rassen. Astrid houdt van koudbloeden en ik van robuuste kruisingen. Zij heeft de mannen, ik de vrouwen.

De rode draad bij ons is dat we niet van eenheidsworst houden. Om al het werk gedaan te krijgen, is flexibiliteit noodzakelijk. We bespreken vaak wie wat oppakt en als ik naar de boekhouder ga, haal ik gelijk even voer. In 2014 had ik al met onze gepensioneerde buurman besproken dat het jongvee naar hem zou gaan zodat hij wat omhanden zou hebben. Toen kreeg ik een hartaanval.

André richt zich op zijn 50 melkkoeien en 20 stuks jongvee.
André richt zich op zijn 50 melkkoeien en 20 stuks jongvee.

Eenmaal uit het ziekenhuis was het jongvee al verplaatst. Dat gaf ruimte voor het opfokbedrijf dat Astrid runt. Zonder jongvee maar met paarden heb ik nog even veel werk, maar het is fysiek wel minder zwaar. Ik vind de paarden leuk, maar voor mij staat het melkvee, onze eerste tak, wel bovenaan.

Onze boerderij zit vlak naast een Natura 2000-gebied. Dat we in bepaalde situaties onder Utrecht en Gelderland vallen is niet handig, maar we hebben al zo veel meegemaakt dat we rustig blijven zolang nog niet bekend is wat er gaat gebeuren.

We zijn realistisch, de regels staan nog niet vast, maar ik zou niet graag mijn koeien opgeven, net zo goed als dat Astrid haar paarden niet wil opgeven. En wat er ook gebeurt: we zijn ondernemend genoeg voor een plan B.”

Astrid Baard

“In 2014 werd het eerste Tinkerveulen hier geboren. Een hengst. Een plek voor de opfok van koudbloeden bleek niet te vinden. Dat bracht ons op het idee om een hengstenopfok voor koudbloeden te beginnen. We berekenden dat er jaarlijks misschien wel 2.500 koudbloed hengstveulens geboren worden. Daar konden wij er wel 25 van stallen. Ik volgde een opleiding voor Paard en Gedrag, en ontwierp een stal die op een leeg veldje achter de ligboxenstal is gezet. Inmiddels hebben we drie groepsstallingen voor de hengsten en een opvangstal.

Naast de jonge paarden verzorg ik drieënhalve dag per week de financiële administratie van een containerbinnenvaartbedrijf. Ik combineer het met mijn tweede tak: Equi-Trainer. Ik geef paardrijles op locatie aan mensen met koudbloeden. Dat doe ik nu twaalf jaar. Daarnaast volg ik een opleiding voor paardencoach. Dat wordt mijn derde tak.

Grote beslissingen nemen we samen

Dat André en ik elkaar met onze bedrijven niet in de weg lopen op het erf, komt doordat ik veel weg ben om les te geven. Als ik meer thuis zou zijn, zouden we nog meer moeten overleggen dan we al doen, over wie wanneer wat kan doen. Grote beslissingen nemen we samen, maar we laten elkaar wel in de waarde als het gaat om vakkennis. Moeten we grote knopen doorhakken, dan zijn we ook elkaars spiegel. Ik vraag wel eens ‘Waarom doe je dat niet zo?’

Liever dan vakantie halen wij na een dag werken een ijsje

In huis zijn we vrij traditioneel. Ik kook en haal de boodschappen, maar omdat ik er overdag niet ben en de wasmachine dan vrij is, wast André wel zijn eigen overalls. Wij zijn niet van die vakantiegangers. Als we eens ergens naartoe gaan, dan is het een keuring, trekkertrek of een boerenlanddag. We proberen ieder jaar twee weekenden weg te gaan, bijvoorbeeld naar mijn familie in Duitsland. Maar als we weg zijn missen we onze zeven honden en zijn we vaak snel weer thuis.

Astrid beheert een opfokbedrijf voor koudbloedhengsten.
Astrid beheert een opfokbedrijf voor koudbloedhengsten.

Liever dan vakantie halen wij na een dag werken een ijsje en kijken over het hek naar de zonsondergang. Voor ons is dat genieten. Wij hebben weinig nodig en zijn graag thuis, André loopt graag in zijn overall, ik in mijn rijbroek. Komende zomer willen we de Tinker Choco inspannen voor de wagen, dan maken we een ritje en eten onderweg ergens een pannenkoek. Wij vinden ons geluk hier.”

André Bruynes (55) en Astrid Baard (52) runnen samen een bedrijf op het erf van Buurtboerderij Bruynes in Schoonrewoerd (U.) André richt zich op zijn 50 melkkoeien en 20 stuks jongvee op 30 hectare, Astrid beheert een opfokbedrijf voor koudbloedhengsten. Ze verzorgt paardrijlessen onder de noemer Equi-trainer en heeft een parttime baan.

Beheer
WP Admin