Het feest van de schapenkoppen

Men breekt de onderkaak uit de schedel, prikt de oogbol aan de vork, legt deze aan de kant en eet het spierweefsel uit de oogkas…mmm mjammie!

Traditioneel wordt ieder jaar het Sauhaufest georganiseerd, letterlijk vertaald het Schapenkoppenfeest. De gemiddelde Noor trekt er zijn neus voor op, het zijn alleen de streken langs de kust die dit eetfestijn in ere houden. Wat eraan vooraf gaat, en waar de meeste Noren veel tijd in stoppen, wordt dugnat (vrijwilligerswerk) genoemd. Een aantal dorpsbewoners is uren in de weer om de schapenkoppen in ontvangst te nemen van de slachterij. Er zijn 130 schapenkoppen besteld die gehalveerd een paar dagen in het water worden gelegd. Daarna liggen ze een tijdje in het zout. Vervolgens worden ze bewaard in de vriezer van het plaatselijke zalmverwerkingsbedrijf.

Oogweefsel als delicatesse!

Op de dag van het feest worden ze gekookt en geserveerd met aardappels, stamppot, diverse worstjes en tarwemeelballen. Ook vind je schaaltjes met schapentong, dat volgens de Noren het lekkerste gedeelte van het schaap is. Voor de mensen die het niet vet genoeg vinden staan er schaaltjes met vloeibaar vet dat over het eten kan worden gedruppeld. Aan het eind van het buffet staat de dorpsbewoner die de eer heeft de schapenkoppen uit te delen. Gefascineerd bekijk ik het bord dat ik in de handen krijg gedrukt. Ik heb werkelijk geen flauw benul hoe de schedel op mijn bord verorberd moet worden. Een zwarte bol wat ooit eens het oog was, kijkt me aan. In de onderkaak zitten nog een hele rits snijtandjes en zowaar…ik ontdek twee neusgaatjes!

Liever een worstje!

Gelukkig is er een behulpzame tafelgenoot die voordoet hoe de onderkaak uit de schedel wordt getrokken en het vlees van de schedel wordt gestroopt. Ook laat hij zien hoe het oog wordt verwijderd zodat het eronder gelegen spierweefsel kan worden gegeten. Een bijzondere ervaring, volgens de dorpsbewoner, die gespannen toekijkt hoe ik de oogbol aan m’n vork prik, deze aan de kant leg en het spierweefsel in m’n mond stop. Vervolgens vertelt hij doodleuk dat de meeste vrouwen dit orgaan laten zitten…en nog erger, er überhaupt niet eens aan beginnen en het bij de worstjes en de stamppot houden. Een beetje opgelaten kijk ik om me heen, en zie enkele heren goedkeurend naar me knikken.

Een gokje wagen!

Noren zouden geen Noren zijn, als er niet gegokt kan worden. Voor €5 kan men zijn naam zetten in een vak naar keuze op een vel papier dat de verdeling heeft van een dambord. Een groot stuk plastic op de grond heeft dezelfde vlakverdeling. Een schaap zal later op de avond worden losgelaten, en hopelijk in één van de vakken op het plastic zijn behoefte doen. Dit vak correspondeert dus met de naam van een gelukkige Noor die met een schapenvacht onder de arm naar huis zal gaan.

Tot grote hilariteit blijkt het schaap een als ram verklede dorpsbewoner te zijn, die met grote moeite een (nep)drol in een vak probeert te leggen. Dorpsvermaak ten top! Na het eetfestijn kan men de calorieën kwijt op de dansvloer, en tegen middernacht kan men zijn maag weer vullen bij een luxueus taartenbuffet.

Foto’s: Vera Wijnveen