Geoorloofde diefstal

De 60 hectare mais bij het bedrijf is oogstrijp. Dat wekt de interesse van nogal wat omwonenden.

Eind 2011 begonnen we met het inzaaien van 60 hectare mais, dicht bij de boerderij. Het gebied is een zogenoemd regenmeer; een uiterwaard om de grote neerslaghoeveelheden in de regentijd te kunnen opvangen. Doordat het gebied een derde van het jaar onder water staat en vervolgens langzaam opdroogt, blijven in de zware klei veel voedingsstoffen achter.

Gefaseerd inzaaien

Om het tijdens de oogst nog enigszins te kunnen behappen, hebben we bewust gekozen voor gefaseerd inzaaien. Ook de planning van het irrigeren kwam hierbij om de hoek kijken. Vanuit de bronpomp wordt via een bassin en een kanaal het water vanaf de boerderij naar het land getransporteerd. Toen irrigatie nodig was, profiteerden ook lokale boeren van deze watervoorziening; in overleg mochten zij ook water gebruiken.

Geen stroom, dus geen water

Een haspel draaide dag en nacht, de sprinklers gedurende de dag. Uit zorgvuldige berekeningen van onze collega-akkerbouwer bleek dat een succesvolle groei van 60 hectare precies moest kunnen. Maar het werd spannend. Door een ‘ontplofte’ transformator elders op onze elektriciteitslijn hadden we drie dagen geen netstroom. En dat betekende drie dagen geen bronpomp, dus geen water voor beregening. Gelukkig ging kort daarop de kleine regentijd van start: er viel genoeg om het gewas z’n uiteindelijke groei te kunnen geven.

Omwonenden in het veld

Maar een ander probleem rees. Toen we twee weken geleden de eerste hakselronde deden, werd de interesse van omwonenden gewekt. Het gewas was blijkbaar al oogstrijp. Tijd om toe te slaan! Ongegeneerd trokken mensen met zakken het veld in om de kolven daarin te verzamelen. Hoewel we tot nu toe nog maar één zak met kolven hebben gevonden en één dievenmeisje hebben betrapt, moeten we erg op onze hoede zijn. Continu zijn er nu twee wachten actief, al weten we dat het, zeker nu het gewas het einde van de groei nadert, zoeken is naar een speld in een hooiberg.

Brief naar buurtschappen

Een van de wachten van de boerderij is uit eigen beweging naar één van de dorpshuizen gegaan, om z’n zorgen te uiten omtrent diefstal van de mais. De dorpsvoorzitter wuifde zijn argumenten nonchalant weg: als jullie niet op tijd je gewas hakselen, stel je het beschikbaar voor de lokale bevolking. Naast dat de mais voor menselijke consumptie niet heel smaakvol is, kunnen we het, gezien de situatie van de gemiddelde Ethiopiër, wel begrijpen. Accepteren kunnen we het echter niet. Inmiddels hebben we een brief opgesteld, die we gaan bezorgen bij de betrokken buurtschappen, in de hoop de gemeenschap bewust te maken van de noodzaak van rendabele bedrijfsvoering met als doel de economische situatie in Ethiopië te stimuleren.