Redactie
Elsie Schoorel
Freelance tekstschrijver en redacteur
Maatschap Van Lieshout bestaat uit Annie (78), haar kinderen Anja (50), Dirk (47) en Rian (45). In Westelbeers (N.-Br.) runnen zij een gesloten, natuurinclusief vleesveebedrijf met 420 Blonde d’Aquitaines op 100 hectare. Kleinzoon Hein Buijlinckx (20) zit in het vierde jaar Veehouderij aan de HAS en is de beoogde opvolger.
Annie: ‘De positiviteit straalt van hem af’
“Het boer zijn gaat bij ons generaties terug. Mijn ouders hadden melkvee. Toen ik 14 was, ging mijn vader dood en ben ik mijn moeder gaan helpen op de boerderij. Dat was ook wel noodzaak, want mijn oudere broer gaf niets om boeren. En ik vond koeien geweldig en wilde altijd al boerin worden.
Ik trouwde met Jan, die kwam ook uit een boerenfamilie. We runden samen een melkveebedrijf, maar toen het melkquotum in de jaren tachtig werd opgelegd, moesten we daarmee stoppen. Dat was een domper. We hadden een lastige tijd, waarin we wilden omschakelen naar vleesvee. Dat viel nog niet mee; we kochten een MRIJ-stier, maar dat was geen succes. Gelukkig heb ik van de generaties voor mij een doorzettersmentaliteit meegekregen; opgeven is geen optie. We zijn verder gaan zoeken en kwamen uiteindelijk uit op de Blonde d’Aquitaine. Dat ging goed en die hebben we nu nog.”
Annie van Lieshout houdt het vleesvee scherp in de gaten en deelt haar ervaring met de volgende generatie.
Omgaan met tegenslagen “We kregen vier kinderen, twee jongens en twee meisjes. Zoon Mark was de ideale opvolger, maar een val door het dak van de stal werd hem op 22-jarige leeftijd fataal. Het verdriet was groot, ook nu nog. De volgende tegenslag kwam vijf jaar later, toen ook mijn man wegviel. Hij had een hersentumor.
Maar op de boerderij gaat het leven altijd door; de koeien moeten eten. Dat heeft ons wel op de been gehouden. We hebben met z’n allen de schouders eronder gezet. Zoon Dirk heeft gekozen voor fulltime boer zijn en mijn dochters zijn gaan meehelpen. En nu staat onze Hein klaar om het bedrijf over te nemen. Hij was als kind al heel nieuwsgierig; wilde altijd meelopen en luisterde goed als ik hem iets uitlegde, echt geïnteresseerd.”
Hoopvolle toekomst “Hein leert aan de HAS naar dingen kijken op een iets andere manier, bijvoorbeeld naar het voer. Dat is goed, hij mag het op zijn manier doen. De tijd brengt veranderingen mee, maar in de basis draait het om hetzelfde: zorgen dat de beesten jaarrond eten hebben. En zorgen dat je afzet hebt en een beetje verdient, dat is voor een boer genoeg. Er staat nu een mooi bedrijf waar we ons best voor gedaan hebben.
Hein is gedreven om boer te zijn, de positiviteit straalt ervan af. Dat bewonder ik, juist in deze onzekere tijd. De jeugd wil echt wel wat, net als wij vroeger. Hein lijkt daarin ook op zijn oom Mark. Hij gaat ervoor, dat vind ik heel mooi.”
Hein: ‘Oma heeft een schat aan ervaring met vleesvee’
“Alles wat ik weet van de kalveren heeft mijn oma mij geleerd. Als mijn oom Dirk weg was, deed ik de kalvingen vroeger met oma. Maar ook samen voeren, alles eigenlijk. Mijn oma en ik zijn allebei wel een beetje eigenwijs. Ik heb soms andere inzichten vanuit school of door bedrijven waar ik kom. Ik heb bijvoorbeeld stage gelopen bij een voerfabriek en heb daar veel over voeding geleerd. Thuis wil ik wel eens iets aanpassen. Daar heb ik het dan over met mijn oma. Als ik het goed uitleg, accepteert ze het wel. Hoeveel brok en van welke soort, dat was jarenlang haar taak; nu heb ik dat overgenomen.”
Praktijk versus opleiding “Maar de kalveren zijn nog steeds echt haar ding. Als een koe moet kalveren, is ze erbij, al moet ze ervoor haar bed uit. Ze weet alles van kalvergezondheid. Op school leer ik weinig over vleesvee, het gaat meestal over melkvee. Met oma heb ik het erover hoe je die lessen over melkvee vertaalt naar vleesvee, want zij heeft een schat aan ervaring daarmee. Ze houdt de kalveren heel goed in de gaten; weet precies of ze al gedronken hebben. Dat kan ook omdat zij meestal thuis is, terwijl ik veel weg ben. Na school aan de keukentafel praten we bij; ik woon ernaast en ben dus vlug bij mijn oma. Zij vertelt me wat er gebeurd is en wat er speelt. Ze kan niet meer met alles meedoen, maar is overal van op de hoogte.”
Hein Buijlinckx combineert nieuwe kennis van de HAS met de praktijkervaring van zijn oma op het vleesveebedrijf.
Toekomst op de boerderij “Ik zit op school in mijn vierde jaar en hoef gelukkig niet zo lang meer. Het is een interessante opleiding, maar achter de laptop zitten, is niet zo mijn ding. Ik ben liever met de dieren bezig. Altijd met veel plezier gedaan ook, van jongs af aan al. Als ik klaar ben met school ga ik een paar dagen thuis werken. Een paar dagen blijf ik net als nu elders werken. Voor de verdiensten en om meer te leren. In grote lijnen wil ik het bedrijf hetzelfde houden. Misschien dat we in de toekomst wat meer huisverkoop gaan doen; onze eigen prijs bepalen en in de korte keten werken.
Dat gedoe met stikstof en alle regels doen me soms wel eens twijfelen of ik dit wil. Maar als ik dan in de wei of op stal tussen de koeien loop, weet ik dat ik hier gelukkig van word; dit is het mooiste wat er is. Het is fijn om samen te werken met mijn oom en natuurlijk mijn oma. Als zij er niet meer is, ga ik haar zeker missen, maar hopelijk duurt dat nog lang.”
Annie en Hein delen niet alleen hun werk op de boerderij, maar ook hun plezier. Samen vormen ze een sterke schakel tussen generaties.
Reacties
Je moet een account hebben om te reageren
Voordelen van een account:
Krijg toegang tot de beste en meest actuele artikelen.
Discussier mee met collega’s, experts en specialisten.