Foto: Canva/Skitterphoto BoerenlevenOpinie

‘Eindelijk weer toekomst na verkoop boerderij’

Het doet veel pijn om afscheid te nemen van de boerderij, maar we komen terecht op een droomplek.

We staan aan de vooravond van onze verhuizing. De aannemer, loodgieter en stukadoors zijn klaar, nu zijn schilders druk bezig in ons nieuwe huis. We gaan wonen in een mooie woonboerderij aan de andere kant van het bos waar we de boerderij hadden. Dichterbij de school en opvang van de kinderen en nog steeds op fietsafstand van onze beide ouders.

Ook houden we kennissen en vrienden in de buurt en natuurlijk is het een prachtige plek. Op 200 meter van ons erf beginnen ruiterpaden, mountainbikepaden, wandelroutes en een fietspad door het bos. Ook zitten we maar 5 kilometer van stad en treinstation en de andere kant op zit een dorp waar alles te vinden is.

Paarden, kikkerpoelen en vakantiehuisje

De woonboerderij heeft heel veel ruimte binnen en staat midden op een mooie brede kavel. Dus we hebben wel buren, maar die zitten op ruime afstand. Dichtbij genoeg voor gezelligheid en oogje in het zeil houden, ver genoeg van ons zodat we onze kinderen niet continu moeten wijzen op het feit dat we buren hebben. Want boerderij verkocht of niet, ze blijven luidruchtig.

Achter ons huis ligt een perceel van 2 hectare grond. Dat wordt het domein van Henk. Er komen wat paarden bij ons te staan die hij zal verzorgen, ook gaat hij natuurlijk zelf hooien. Twee kikkerpoelen zijn al aangelegd door de vorige bewoner, dus de paarden hebben altijd wat te drinken en onze kinderen altijd wat te spelen.

Op het perceel staat een vakantiehuisje dat de vorige eigenaren in de verhuur hadden voor vakantiegangers. Al met al is het een droomplek.

Niet te veel willen, even niet voor een baas werken

Een jaar gewoon ‘zijn’

Hoewel we het geluk hebben dat we de boerderij zo snel en zo fijn konden verkopen, wisten we niet waar we terecht zouden komen. Nu ook dat allemaal formeel rond is, kunnen we kijken naar de toekomst. Ikzelf blijf vier dagen per week werken en Henk gaat het komende jaar helemaal niets doen. Althans, hij gaat natuurlijk het huishouden op zich nemen, de zorg voor de kinderen, de verhuur van het vakantiehuisje én de verzorging van de paarden.

Maar al met al even vooral een jaar gewoon ‘zijn’. Niet te veel willen, even niet voor een baas werken, bekijken hoe het loopt met zijn hernia. En ik? Ik hoop dat na elke werkdag van mij het warme eten klaar staat, met een glaasje koude witte wijn, twee gelukkige kinderen en hun vader.

Ik moet bekennen dat het ontkoppelen van de boerderij ons meevalt

Jaar geleden beiden nagenoeg overspannen

Dit is een heel ander beeld dan een jaar geleden. Toen waren we beiden nagenoeg overspannen, hadden de kinderen spanning van onze spanning, was heel veel onzeker en hadden we geen idee hoe we hier financieel uit zouden komen.

Maar eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat het ontkoppelen van de boerderij ons meevalt. Ja, het doet heel erg zeer om afscheid te nemen van de boerderij. Van het leven dat we daar hadden en hadden verwacht. Maar als wij elkaar en onze gezondheid mogen behouden en op deze plek onze kinderen groot mogen brengen, dan vergeten we heel snel alle ellende.