Combi landbouw- en natuurgrasland verbetert biodiversiteit

Een combinatie van landbouw- en natuurgraslanden op regionale schaal is het meest effectief om de biodiversiteit en waterregulatie in het veenweidegebied te verbeteren. Dat blijkt uit promotieonderzoek van Joachim Deru, onderzoeker bij het Louis Bolk Instituut.

Deru vergeleek 20 landbouwgraslanden en 20 natuurgraslanden in het westelijk veenweidegebied op het aantal soorten bodemleven en planten. De landbouwgraslanden hadden een-op-een vergeleken meer soorten dan de natuurgraslanden. Maar op landbouwgrasland komen veelal dezelfde soorten voor. Op de 20 natuurgraslanden zijn juist 26% meer soorten te vinden, waardoor het totaal biodiverser is dan op landbouwgrasland.

Natuurgraslanden kennen verschillende bodemomstandigheden. Het ene gebied is relatief nat, zuur en verschraald, terwijl het andere juist droger en rijker is. Soorten gedijen in specifieke bodemomstandigheden. Dit vergroot de diversiteit aan bodemleven en planten.

‘Sponswerking’ landbouwgrasland groter

Landbouwgraslanden kennen een onderling vergelijkbaar beheer en bodemkwaliteit. Ze hebben grotere aantallen regenwormen die een onmisbare voedselbron zijn voor weidevogels. Permanente landbouwgraslanden in het veenweidegebied kunnen ook beter regenwater opnemen dan natuurgrasland. De ‘sponswerking’ is groter in landbouwgraslanden doordat het bodemleven (zoals regenwormen) en de beworteling een betere bodemstructuur geven. Zo kan het bij piekbuien sneller water (factor 5 sneller) opnemen. Landbouwgraslanden dragen daarom bij aan de biodiversiteit en de waterregulatie op regionaal en bedrijfsniveau.

Deru geeft aan dat vaak wordt aangenomen dat landbouw en natuur conflicteren bij het behalen van biodiversiteitsdoelstellingen. Dit onderzoek toont dat de combinatie van landbouw en natuur de biodiversiteit juist verbetert.