Brokkendossier vetcorrectie

Toegegeven, volharding kan de voorstanders van een vetcorrectie in het Europese superheffingsdossier niet worden ontzegd, maar hetzelfde geldt ook voor hun tegenpolen.

Het dossier vetcorrectie is de afgelopen jaren bijna niet van tafel geweest op Europese landbouwraden.  Steeds had de discussie ongeveer hetzelfde verloop.  Zo ook afgelopen maandag, 14 juli. Wéér een hoopgevende aanloop. Tenminste, zo werd het gebracht  in onder meer Duitsland, Oostenrijk en Nederland. En wéér een schijnbaar onthutsende ontknoping.

Muurvast

De discussie over het onderwerp heeft veel weg van een rituele dans: voor de buitenwereld wordt het iedere keer spannend gebracht, maar ondertussen zit het dossier aan de onderhandelingstafel muurvast. Het persbericht van de Europese Commissie naar aanleiding van de Landbouwraad van maandag in Brussel, was ontnuchterend in zijn eenvoud. De voorstanders van aanpassing van de vetcorrectie kunnen niet eens een gekwalificeerde meerderheid op de been brengen voor het plan, zo valt te lezen.

Emoties

Wie de emoties kent die er leven rond het dossier, is bijna geneigd om een ironische ondertoon in het bericht te lezen. Op zich niet helemaal verbazend, want Europees landbouwcommissaris Dacian Ciolos heeft het niet zo op een aanpassing van de vetcorrectiefactor. Voor hem als landbouwcommissaris hoeft het niet zo nodig. In het licht van wat eerder is afgesproken over de melkquotering is aanpassing ook een gevoelige kwestie. Als Roemeen zit hij er waarschijnlijk helemaal niet op te wachten.

Italië

Maar er zijn meer krachten die niet genegen zijn om de wens van de groeiers te honoreren. Dit werd heel duidelijk bij de vorige Landbouwraad in Luxemburg. Toen probeerden de voorstanders van aanpassing, nog snel een akkoord door de Landbouwraad te loodsen, vóórdat Italië een halfjaar lang het Europese voorzitterschap in handen zou kreeg. Italië heeft, zoals bekend, een bijzondere relatie tot het dossier melkquotering. Het stond jarenlang te boek als onverbeterlijke quotumoverschrijder en niet-betaler van boetes, maar werd door de rest van Europa zonder pardon afgeserveerd als het vroeg om wat meer inschikkelijkheid. Pas in 2009 kreeg Italië extra productieruimte, 5 procent ineens, maar dan wel onder uiterst strikte voorwaarden. Als het voor 2015 nog één keer weer over het nationale quotum heen ging, zouden de gevolgen enorm zijn, zo hielden enkele noordelijke lidstaten de Italianen voor.  Italië weet dus wat een strikte opstelling is in quotumzaken.

Lobbywerk

Het gevoel was vorige maand dus van erop of eronder voor de vetcorrectie. Helaas bleek al het lobbywerk in de voorgaande weken onvoldoende te zijn geweest.  De Britten lagen zwaar dwars, waren zelfs niet bereid tot een begin van een discussie, en ook Frankrijk bleek niet genegen de voorstanders van een vetcorrectie aan een meerderheid te helpen.

Het leek erop dat daarmee het dossier voorgoed van tafel ging, maar deze maand lag het er toch weer. Duitsland en Oostenrijk wilden nog één keer proberen om schot te krijgen in de zaak. Onze eigen staatssecretaris van Economische Zaken Sharon Dijksma deed een laatste charmeoffensief richting  de Fransen en de Italianen. Het mocht niet baten.

Offensiefje

Het nieuwe offensiefje startte dan ook onder een verkeerd gesternte. Eind vorige week riep de Europese Commissie Italië weer eens ter verantwoording. Het land moest eindelijk eens haast maken met het invorderen van de superheffing bij zijn melkveehouders. Niet dat de Commissie verlegen zat om het geld, dat had de Italiaanse regering namens de boeren al lang voorgeschoten. Maar de boeren zelf moesten nu hun schuld aan de regering maar eens terugbetalen, anders moet Brussel  het voorschot van de regering zien als onterechte staatssteun.

Wachten

Toevallig of niet, het schot voor de boeg kwam net aan de vooravond van de nieuwe Landbouwraad. De kans op een aanpassing  van de vetcorrectie lijkt nu helemaal verdwenen, tenzij gewacht wordt op het Letse EU-voorzitterschap, in de eerste helft van volgend jaar. Dan moet heel snel en met terugwerkende kracht een besluit worden genomen. Of beter nog, tenzij iemand anders dan Dacian Ciolos Europees Commissaris voor de landbouw wordt. Die kan het initiatief nemen dat Ciolos niet wil nemen en geheel op eigen houtje besluiten tot een wijziging van de vetcorrectie. Dan kan het brokkendossier vetcorrectie uiteindelijk toch nog een mazzeldossier worden voor de melkveehouders met expansiedrift.