Boerin Sytske: ‘We willen zo’n bedrijf als het onze niet overlaten aan anderen’

Sytske erfde de passie voor koeien van haar vader. Ook haar energie heeft ze van hem, al was daar een paar jaar geleden weinig van over. ‘Het bleek geen burn-out.’

Of Sytske zich boerin noemt? Reken maar. Dankzij haar vader stroomt er boerenbloed door haar aderen. “Hij is mijn idool, mijn grote voorbeeld. Hij leerde me alles.” Ze heeft het over Jan van der Wal, bekend topfokker van Bolleholster Holsteins.

“Hij is nu 82, maar nog erg jong van geest. Melken doet hij niet meer, hij houdt nog wel wat jongvee. Ik ben verschrikkelijk trots op mijn vader en hij op mij, al maakt hij zich wel zorgen. We hebben natuurlijk een groot bedrijf en hij vraagt zich af wat de gevolgen van alle wet- en regelgeving voor ons zullen zijn.” Dat vraagt Sytske zichzelf ook weleens af. “Maar eigenlijk denken we er niet al te veel over na, want je weet toch niet hoe het loopt.”

Geen tobber

Sowieso is ze geen tobber. Net als haar vader is ze opgewekt, vrolijk en energiek, ook al is dat weleens anders geweest. “Een paar jaar geleden was ik zo moe. Ook mijn gewrichten gingen zeer doen. Ik dacht aan een burn-out. Het werd zo erg dat ik mijn bed amper nog uit kon komen. Ik moest rust nemen en dat deed ik door tijdelijk ergens anders te gaan wonen. Het was een moeilijke beslissing, maar ik kon niet anders. Wat bleek? Ik had helemaal geen burn-out, ik had lyme.”

Ze kreeg medicijnen die wel hielpen, maar waar ze erg heftig op reageerde, ook psychisch. “Ik wilde niet meer leven.” De medicatie werd toen stopgezet en Sytske herstelde op eigen kracht. “Het heeft twee jaar geduurd, maar laatst zei iemand: hee, je ogen twinkelen weer. Om mijn spieren sterker te maken, ga ik drie keer in de week een halfuurtje naar de sportschool. Inmiddels kan ik zeggen dat ik beter ben. Ik werk in elk geval weer mee op het bedrijf.”

Ze denkt terug aan vroeger, toen ze samen met haar vader de koeien molk. “Na afloop zaten we op een bankje nog even naar de dieren te kijken. Dat was zó gezellig. Het boerenleven is nog steeds gezellig, maar er zit nu wel meer druk achter. Een kalf moet je binnen drie dagen opgeven en facturen moeten snel betaald. Soms lukt dat even niet. Niet dat we de eindjes aan elkaar moeten knopen, maar je hebt van die momenten dat alles tegelijk komt.”

Fokkerij een passie

Los van de kantoorzaken is ze vooral veel bij de koeien. Ze haalt ze op voor het melken, iets wat bij deze bedrijfsomvang makkelijk twee uur per dag vergt. De verzorging van de kalfjes neemt ze ook op zich. “Er worden hier elke dag vijf tot tien geboren.” Samen met Mark bepaalt ze welke stier op welke koe ingezet wordt. “Fokkerij is echt onze passie. We zijn ons al aan het voorbereiden op de HHH-show in november: welke koeien zullen we selecteren? Aan de keukentafel gaat het veel over koeien, én over de kinderen. Als ze thuis zijn, helpen ze alle drie mee op het bedrijf.”

En dan zijn er nog de alledaagse zaken als boodschappen doen, koken, de was en andere huishoudelijke klussen. “In principe doe ik die allemaal. Het scheelt dat ik goed tegen rommel kan. Het is hier geen zooitje, maar ik ga niet steeds elke strospriet weghalen. Dan word je gek en ben je nooit klaar. Wat scheelt, is dat de kinderen zichzelf redden. De jongste houdt van koken, dus die neemt dat af en toe op zich. Waar heb je zin in, vraagt hij. En dan gaat hij bijvoorbeeld aardappeltjes bakken.”

Aan de keukentafel gaat het veel over koeien, én over de kinderen

Soms halen ze een visje en combineren dat met een middagje strand. Een ander uitje is met zijn allen naar een koeienkeuring gaan. Een langere periode als gezin eropuit gaan, zit er niet in. “Dat gaat niet. Of beter gezegd: dat willen we niet. In plaats daarvan splitsen we op en ga ik bijvoorbeeld met de kinderen een weekendje weg. Of binnenkort met de middelste naar Londen. We vinden het prettig dat een van ons thuis is voor de lopende zaken, zoals diercontrole, kalveren biest geven, omweiden, insemineren en dat soort dingen. Vier jaar terug was Mark naar de World Dairy Expo in Madison, Amerika. Ik bleef toen thuis. Ik ben ook drie keer naar die show geweest, toen bleef Mark thuis. We willen zo’n bedrijf als het onze gewoon niet overlaten aan anderen.”

Al met al is het een druk leven met lange dagen. Sytske ligt nooit voor twaalf uur in bed omdat er ook ‘s avonds altijd nog wel iets te doen is. Zoals een kalf dat nog biest moet hebben of een koe die kalft. Toch ervaart ze het zelf niet als druk of belastend. “Mijn hobby is mijn werk. Ik doe alles met veel plezier.”