Boerin Saskia: ‘We zien wel waar het schip strandt’

Ze is er een uit een gezin van vijf kinderen, maar haar broers en zussen hadden geen interesse in de boerderij. Saskia daarentegen, liep als kind al elk vrij uurtje tussen de koeien en inmiddels zit ze alweer 22 jaar met haar ouders in de maatschap. Eigenlijk had haar vader haar afgeraden het bedrijf over te nemen. “Hij zei: je bent hartstikke gek, met al die regelgeving is er geen lol meer aan. Maar intussen is “ie wel heel erg trots dat ik het toch ga doen.”

_{Lees verder onder de foto‘s.}

Natura 2000-gebied

Niet dat Saskia haar vaders zorgen niet deelt, er waren tijden dat ze vreselijk in de rats zat over alles wat er gaande was. “We zitten hier op 50 meter van een Natura 2000-gebied én het is een veenweidegebied, het waterpeil moet misschien omhoog. Nou dan kun je het wel vergeten om koeien te weiden. Echt, ik heb me er vreselijk druk om gemaakt, maar inmiddels zeg ik: klaar. Ik ga genieten, we gaan gewoon door met investeren en we zien wel waar het schip strandt. En als ik hier weg moet, dan is dat maar zo. Dan hoop ik dat ik uitgekocht word en ergens anders verder kan gaan. Maar liever niet natuurlijk.”

Partner niet van boerenkomaf

De bedoeling is namelijk dat ze binnen afzienbare tijd met haar vriend Michel het bedrijf zal gaan leiden. Hij is niet van boerenkomaf, tot drie jaar terug had hij nog nooit een koe van dichtbij gezien. Maar net als bij Saskia is ook bij hem de lol en de passie aanwezig.

“Ik leerde hem kennen op het voetbalveld. Hij voetbalde en ik ook en de vonk sloeg over. Net voor de coronacrisis alles op slot gooide, is hij met zijn kinderen bij ons ingetrokken.” Ineens waren er toen zeven personen in huis in plaats van drie en ja, dat was wennen. “Vóór die tijd had ik het huis nog wel eens even voor mezelf alleen, nu was er altijd wel iemand thuis. Zo’n volle tafel is vooral heel gezellig, maar soms werd het me toch wat te veel. Dan ging ik even naar achteren, iets doen bij de koeien.”

Rugklachten

Het was lange tijd haar enige uitlaatklep want door corona lag alles zo ongeveer stil. Ook het voetballen stopte, maar daar zat van haar kant meer achter dan alleen corona. “Ik heb rugklachten, vooral als ik gemolken heb. Misschien is de vloer voor mij eigenlijk iets te laag, daarom gaan we een soort verplaatsbare verhoging maken waar ik op kan staan. Eens zien of dat helpt. En zo niet? Tja, dan moeten we misschien toch gaan uitkijken naar een melkrobot. Alleen, met 75 koeien is dat niet ideaal. Dat is net te veel voor één robot en te weinig voor twee. En los daarvan: een robot kost nogal wat, dat doe je niet zomaar.”

Afspraken maken met kinderen

Tot die tijd richt ze zich vooral op wat ze met haar rug allemaal wel kan en dat is behoorlijk veel. “Dat is meteen het nadeel van bij je werk wonen: je hebt nooit vrij. De kinderen mopperen wel eens: ‘toen we nog niet op de boerderij woonden, was je veel vaker thuis.’ Het is best pijnlijk om dat te horen. Aan de andere kant, als ik binnen ben, dan hebben ze ook niet altijd tijd voor mij, want dan zitten ze te gamen. Wat goed werkt, is iets afspreken. Zo heb ik in mijn agenda bijvoorbeeld een moment geprikt dat ik met mijn dochter ga shoppen, dat is nog voor haar verjaardag.”

Huishouding

Met alle drukte van gezin en bedrijf is het organiseren van de huishouding vaak wel ‘een dingetje’. “Elke ochtend voor ik ga melken, stop ik eerst een was in de machine. Verder komt er eens in de week een schoonmaakhulp. Daarnaast is het de bedoeling dat de kinderen hun eigen spullen opruimen, maar dat gebeurt niet altijd. Soms ontplof ik, maar vaak denk ik ook: ach, laat maar zitten. Dan maar een puinzooi.”

Vierde generatie

Het zit haar plezier in werk en leven geenszins in de weg. “Weet je dat ik de vierde generatie ben op dit bedrijf?” In die tijd bouwde ze verder aan de veestapel, waarbij haar voorkeur uitgaat naar showkoeien met ‘goed melk eronder’. “We gaan graag naar regionale keuringen, op onze manier hebben we knappe koeien met een gemiddeld algemeen voorkomen van 82 punten en bijna 11.000 liter melk. Ik ben daar heel erg trots op. Als ik in de melkput bezig ben en ik zie die mooie dieren en die volle melkglazen, dan sta ik echt enorm te genieten.”