Van stadsmeisje tot boerin: Rianne vertelt over haar verrassende overgang naar het boerenleven. – Foto’s: Jan Willem Schouten BoerenlevenAchtergrond

Boerin Rianne: ‘Het onrecht dat boeren wordt aangedaan, raakt me enorm’

Het stadsmeisje van toen is nu boerin, al noemt ze zichzelf niet zo. Daarvoor moet je alles weten van mest en droge stof, vindt ze. “Mijn drijfveer is laten zien wat we doen.”

Je zou het niet zeggen maar Rianne is van oorsprong een stadse. “Ik woonde in Zwolle en van het boerenleven wist ik niets”, zegt ze vrolijk. Via de kerk leerde ze melkveehouder André kennen. Ze trouwden en trokken in de boerderij waar een heel ander leven begon.

Zo verbaasde ze zich over de plek die het bedrijf inneemt bij haar man en zijn familie. “Hun motor staat altijd aan. Weer of geen weer, moe of niet, ze gaan door omdat het werk nou eenmaal af moet. Ik heb dat inmiddels ook wel, maar niet zoals zij. Zij hebben echt dat boerenbloed, het bedrijf komt altijd op de eerste plek.”

Ook al heeft ze er begrip voor, het is niet altijd even leuk. “Ik zeg wel eens dat het bedrijf mijn grootste concurrent is. Als er in huis iets stuk is, dan reageert André lauw. Maar is er iets op het bedrijf, dan gaat hij er meteen heen.”

Spanning tussen bedrijf en gezin

Het maakt duidelijk dat een flexibele instelling wel zo handig is. Een planning kun je wel maken maar er kan altijd iets tussen komen. En daar moet je dan op inspelen. “Wij hebben niet echt structuur. Eigenlijk is het hier altijd chaos. Maar dat betekent ook dat er heel veel mogelijk is. Eten er ineens extra mensen mee? Prima, geen probleem. En als ik de tijd vergeten ben, is er altijd wel één van de kinderen die wil koken.”

“Ze zijn erg zelfstandig en hebben een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Ze vinden het soms vervelend dat papa niet mee kan ergens heen omdat hij moet inkuilen. En we komen standaard te laat op verjaardagen omdat er een koe moest kalven of er was iets anders. Maar ze weten hoe belangrijk het bedrijf is en steken graag de handen uit de mouwen om te helpen.”

Dat neemt niet weg dat Rianne af en toe spanning ervaart tussen bedrijf en gezin. “‘s Ochtends ben ik in de stal om te melken, ik drijf de koeien op en voer de kalfjes. Als de kinderen in huis op dat moment stress hebben om het één of ander, kan ik niet even weg. Terwijl ik dan het liefst binnen zou zijn, bij hen. Maar als we er naderhand over praten, blijkt altijd dat ik er meer last van had dan zij.”

Actief voor de kerk

Dat Rianne meewerkt op het bedrijf is heel geleidelijk gegaan. “Ik rolde erin, nam steeds meer werk over van mijn schoonvader. In het begin had ik mijn eigen baan in de verpleging. Maar toen de kinderen kwamen, besloot ik thuis te komen.”

Intussen bleef ze actief voor de kerk waar ze elke woensdag de deur opende voor mensen die behoefte hadden aan een kop koffie en een praatje. “Er zijn voor de medemens, iets voor een ander kunnen betekenen, daar krijg ik energie van. Dan ga ik aan.”

Het onrecht dat boeren wordt aangedaan, raakt Rianne diep. Ze zet zich in om de kloof tussen stad en platteland te verkleinen.
Het onrecht dat boeren wordt aangedaan, raakt Rianne diep. Ze zet zich in om de kloof tussen stad en platteland te verkleinen.

Inzetten voor zendingsorganisatie

Vandaar ook dat ze zich inzette voor een zendingsorganisatie. Onverwacht bleek dat de opstap naar iets veel groters. “We hadden slaapzakken ingezameld voor vluchtelingenkamp Moria op het Griekse eiland Lesbos. Mijn broer ging die brengen en belde op. Hij zei: de situatie is hier zo schrijnend, er is veel meer nodig. We moeten kleding in gaan zamelen.”

Rianne pakte dat op. Het leidde ertoe dat de woonkamer van de boerderij vol kleding lag, daarna de garage. “Toen de oorlog in Oekraïne uitbrak, vroeg ik op Facebook om kleding. Er kwam ineens zoveel binnen dat ik tegen André zei: eigenlijk heb ik je schuur nodig. Nu zitten we daar met vrijwilligers ingezamelde kleding te sorteren voor Moria, voor Oekraïne, noem maar op. We drinken koffie en kletsen met elkaar. Het heeft ook een maatschappelijke functie. En dat is precies waar ik energie van krijg.”

Via Facebook deelt Rianne regelmatig inkijkjes in het dagelijkse werk op de boerderij, met veel positieve reacties als gevolg.
Via Facebook deelt Rianne regelmatig inkijkjes in het dagelijkse werk op de boerderij, met veel positieve reacties als gevolg.

Kloof tussen stad en platteland

Het houdt haar in balans, want er is genoeg dat juist energie vreet. “Het onrecht dat boeren wordt aangedaan, raakt me enorm. Je doet alles wat de overheid en de maatschappij van je wil, maar je zit bij een Natura-2000 gebied en dan moet je ineens weg. We zitten zelf met ons bedrijf niet in die situatie, maar het is evengoed zó onrechtvaardig.”

Ook de kloof tussen stad en platteland maakt haar af en toe moedeloos. “Er is zoveel onkunde en onbegrip. Met onze melktap en eierautomaat laat ik zien dat we als boeren hele mooie producten maken. En via Facebook geef ik regelmatig een inkijkje in ons dagelijkse werk. Er komt veel positieve respons op. Kijk, ik zie mezelf niet echt als boerin, ik ben geen kenner op gebied van droge stof en mest. Maar ik kan wel laten zien hoe ons werk eruitziet en wat we te bieden hebben. Dat is mijn drijfveer.”