Boerin Else-Mein: ‘De vrijheid miste ik in de zorg’

Ik had nul kennis van het boerenwerk

Bij mijn ouders op de boerderij begon ik allerlei klussen op te pakken en toen sloeg de vonk over. Ik had het niet verwacht, niemand eigenlijk, maar dit is het wel. De vrijheid die je hebt als ondernemer om je eigen strategie te volgen, die miste ik in de zorg.

_{Lees verder onder foto}

Kleinschalig circulair bedrijf

We hadden het er thuis met elkaar wel over, hoe zag ik het voor me? Want ik had nul kennis van het boerenwerk. Maar wat ik wel wist, is dat ik iets bijzonders wilde. Het bedrijf ligt vlakbij de stad, hier krijg je nooit een vergunning voor een grote stal, groeien zou dus niet werken. Maar iets unieks neerzetten, dat kon wél werken. Zelf houd ik erg van lekker eten en van koken. Mijn producten kocht ik in de supermarkt tot ik me afvroeg: maar wat koop ik dan eigenlijk? Waar komt het vandaan en wat is ermee gebeurd? Het is behoorlijk anoniem en voor onze boerderij wilde ik dat anders.

Het werd een kleinschalig circulair bedrijf. Chemische bestrijdingsmiddelen gebruiken we niet, met eigen graan voeren we de kippen en de varkens die jaarrond buiten lopen. Ze worden geslacht bij een slager in de buurt zodat de footprint van het transport heel laag is. Het vlees verkoop ik aan huis. Het idee is niet nieuw, mijn grootouders werkten ook al zo maar omdat bijna niemand het nu nog zo doet, is het wel weer uniek. En daarom kan ik passende prijzen vragen. Nu is het nog nodig dat ik deels buiten de deur werk, maar het streven is om er een volledig inkomen uit te halen. Dat is zeker mogelijk.

_{Lees verder onder foto}

Meelopen met slager

Ik heb veel tijd gestopt in het opdoen van kennis. Mijn vader wist nog veel en aan boeren in de omgeving vroeg ik of ik mocht meelopen om te kijken hoe zij het deden. Ook ben ik een jaar lang met mijn slager opgetrokken, ik wilde erbij zijn als een varken gedood werd en uitgebeend. Nu weet ik precies waar de karbonades zitten.

Tijdens dat meelopen zag ik het ook als dingen niet goed waren gegaan. We mengen bijvoorbeeld zelf het voer met hulp een specialist. Het was zoeken naar de juiste samenstelling en ik herinner me dat ik aan de slachthaak een keer een koppel zag waarbij de mix niet goed had uitgepakt. Die varkens hadden veel beter kunnen zijn. Het was financieel een misser maar zo leer je wel.

Ik heb als boerin mijn draai wel gevonden

Onze producten verkoop ik aan huis. Ik kocht een unit en richtte die zo in dat het ene deel zelfservice is en het andere deel een toonbank heeft. Twee dagen per week sta ik daar, dan kunnen klanten persoonlijk bestellingen afhalen en ik kan dan vertellen wat we doen en hoe en waarom. Sommige mensen hebben bijvoorbeeld geen idee waar speklapjes vandaan komen en dat daar eerst een dier voor gedood moet worden. Dan neem ik ze mee naar de wei naast de winkel waar de varkens lopen. Je ziet dan het begrip ontstaan, dat is zo prachtig. Ik ben niet zo’n idealist hoor, mensen mogen van mij best vlees in de supermarkt kopen. Maar als er op het etiket staat dat het uit Argentinië komt, weet dan wel wat daar de gevolgen van zijn. De houderij is daar heel anders dan hier en het transport hierheen is niet goed voor het milieu.

We doen het als familie

Al met al zitten mijn dagen flink vol. Elke dag sta ik op tijd op, drink een kop thee en neem het nieuws door, daarna voer ik de dieren. Vervolgens hebben we overleg over wat er aan werk moet gebeuren. Een dag kan heel afwisselend zijn. Zo zat ik vanochtend aan de administratie toen mijn vader na een halfuur vroeg of ik kwam helpen met aardappels rooien. Onze kracht zit er in dat we het als familie samen doen, onze band is heel sterk.

De psychiatrie mis ik niet, ik heb als boerin mijn draai wel gevonden. Op deze manier probeer ik een brug te zijn tussen burgers en boeren. Als ik een klein steentje bij kan dragen aan begrip over en weer, dan geeft me dat heel veel voldoening.”

_{Lees verder onder foto}