‘Boeren VS willen geen pottenkijkers’

Hier in Amerika willen boeren geen burgers op het erf. Borden aan de weg hebben teksten als ‘no trespassing’ en ‘the dog wil eat you.’

In Nederland wijzen producenten en consumenten naar elkaar en vuren tegenstrijdige feiten op elkaar af. Toch kan het erger, constateer ik hier in Amerika, waar de staten in praktijk toch niet altijd zo ‘verenigd’ zijn als de naam doet vermoeden.

President Trump blèrt dat het nog wel een graadje warmer mag worden op aarde, dat Amerika first moet zijn en dat er ergens een grote muur gebouwd ‘moet’ worden. Als reactie hierop vormt iedereen een opinie, worden andersdenkenden niet gerespecteerd, maar bovenal staan mensen niet meer open voor discussie.

Verzuiling

Ik heb het idee dat de bevolking in Amerika meer en meer verzuilt, en dat is mijns inziens een groot probleem. Ook, of beter gezegd júist in de agrarische sector, waar onderwerpen als GMO, biologische landbouw of grass-fed al snel de gevoelige snaar raken. Ondanks het ‘Real Food Movement’ waar ik al eerder over schreef, is er nog altijd een flinke kloof tussen producent en consument. En met de instelling die de bevolking nu laat zien, gaat die kloof niet snel gedicht worden, de bruggetjes die gemaakt worden, zijn zwak en instabiel.

‘De hond zal je opvreten’

De 2 partijen staan niet open voor elkaar. Sommige consumenten zouden geen stap durven te zetten op die geïndustrialiseerde landbouwbedrijven, – ze zouden er allemaal ‘weet ik niet wat voor’ ziekten van krijgen – maar andersom zijn die bedrijven ook vaak niet toegankelijk voor buitenstaanders. Ze willen de consument niet op hun bedrijf hebben en ontmoedigen bezoek met borden waar op staat: ‘No trespassing’ of ‘The dog will eat you’.

Zulke geslotenheid levert natuurlijk argwaan op. Gelukkig had ik wel de mogelijkheid om een aantal flinke bedrijven te bezoeken, zoals melkveehouderijen met meer dan 5.000 melkkoeien. Maar ik werd wel verzocht er geen foto’s te maken.

Kostprijsverlaging

Ja, er zijn een aantal dingen die ik liever ook niet zou willen zien op die gigantische bedrijven, maar ik snap waarom de dingen zijn zoals ze zijn omdat ik ook het verhaal erachter ken. Als je jarenlang focust op kostprijsverlaging en efficiëntie, is het resultaat nu eenmaal dat de kwaliteit in bepaalde zaken erop achteruit gaat.

En de reden dat de focus op kostprijsverlaging ligt, is natuurlijk door de vraag naar goedkope producten van diezelfde consument die klaagt dat de bedrijven te veel koeien op een te klein oppervlak hebben. De boer doet zijn uiterste best om met de beschikbare (financiële) middelen zijn beesten zo goed als mogelijk te behandelen, maar het wederzijds vertrouwen tussen producent en consument is ver te zoeken. Het wordt er niet veel beter op en dat is alarmerend. Er moet wat gebeuren; het is 5 voor 12.

Hetzelfde geldt voor ons Nederland, maar bij ons klinkt de alarmbel al wel wat harder en ik ben er dan ook wel optimistisch over.

Meer praten én meer luisteren

Ik ben trots op ons land als ik zie dat er – naar mijn mening – mooie bedrijven opgezet worden, zoals Weide Weelde, Herenboeren, Rechtstreex, of Kromkommer. Zij spelen echt in op de behoefte van de maatschappij. Er worden projecten gelanceerd zoals de ‘Sustainable Urban Delta’, met als prijzenswaardige ambitie om Nederland de groenste stad van de wereld te maken. En het begint erop te lijken dat zowel producenten als kritische consumenten zich meer voor elkaar openstellen met bijvoorbeeld initiatieven zoals 26 ambtenaren op stage bij 26 jonge Brabantse boeren of ‘vegetariërs ontmoeten agrariërs’. Beide ‘ariërs’ en beiden houden van dieren…

Als we met dit soort voorbeelden anders kijken naar elkaar en ons openstellen voor elkaar komen we er waarschijnlijk achter dat we meer gelijk zijn dan verschillend.

Verbinden in plaats van verzuilen

We moeten als agrariërs meer praten, maar ook meer luisteren met de gedachte dat iemand met een ander perspectief wellicht onze informatie dan juist kan verdubbelen. Informatie die we in kunnen zetten om beter in te spelen op de behoefte van de maatschappij. Met als doel een betere maatschappij creëren voor ons allemaal; producenten, consumenten en onze omgeving. Misschien dat we dan wel het vertrouwen in elkaar terugkrijgen. Verbinden in plaats van verzuilen. En, als een goed voorbeeld doet volgen dan bouwen ze volgend jaar hier in de VS niet meer aan een gigantische muur, maar aan echte verbindingen tussen consument en producent.