Het hoofdkantoor van Rabobank in Utrecht. - Foto: Herbert Wiggerman RundveeCommentaar

‘Bank-beuken’

Hoge bomen vangen veel wind. Het hoofdkantoor van Rabobank in Utrecht is 105 meter hoog, daar stormt het dus geregeld. Als grootste financier van de agrarische sector heeft de bank het namelijk altijd gedaan. Maar is dat wel zo?

Voor een aantal natuur- en milieuorganisaties staat vast dat de bank mede veroorzaker is van alle problemen waar de landbouw nu voor staat in Nederland. Door boeren min of meer te dwingen tot groei, zou de bank aanjager zijn van alles wat er mis is. Een landelijk dagblad meende zelfs te kunnen optekenen dat de bank ‘spijt’ heeft van het eigen financieringsbeleid, dat groei en schaalvergroting zou hebben aangejaagd.

Ondernemer beslist

De realiteit is ietsjes anders. De bank faciliteert bedrijfsontwikkeling met geld, maar dat is iets anders dan aanjagen. Boeren klaagden juist over lastige financiering. In de aanloop naar de afschaffing van het melkquotum propageerde de bank matiging. Dat veel ondernemers toch voor groei gingen, kun je de bank amper kwalijk nemen. Het is tenslotte de ondernemer die beslist.

Nu komt de storm uit een andere hoek. Bij de presentatie van halfjaarcijfers zei Rabo-topman Wiebe Draijer tegen de NOS dat de bank nu geen uitbreiding financiert van bedrijven dicht bij (hoe dichtbij zei hij er niet bij) Natura 2000-gebieden, als die door uitbreiding meer stikstof gaan uitstoten. Nu kwam het boegeroep uit heel andere hoek. Maar ook nu is de klacht verkeerd geadresseerd. Van een bank kun je geen activisme verwachten, niet voor de natuur en niet voor boeren. Die moet risico’s beoordelen. Ligging pal naast Natura 2000-gebied is nu eenmaal een risicofactor. De tekenen daarvoor zijn nu nog duidelijker dan in de periode voorafgaand aan de invoering van het fosfaatrecht. En daarover zeggen rechters al keer op keer dat ingrijpen door de overheid ‘voorzienbaar’ was.

Stikstofkwestie als molensteen om nek

Nee, het statement dat de bank zelf afgelopen week maakte is veel zorgelijker dan de opmerking van Draijer tegen de NOS. De hele Nederlandse melkveehouderij staat te boek als ‘kwetsbaar’. Niet omdat het economisch niet goed zou gaan, integendeel. Het is de stikstofkwestie die de sector als een molensteen om de nek hangt. Het is is een niet mis te verstane boodschap: er moet een eind komen aan de impasse.

Het is te makkelijk om die grote bank aan te wijzen als schuldig aan alle problemen. Kijk liever naar een oplossing. De verantwoordelijkheid daarvoor ligt bij overheid, agro-industrie, banken én primaire sector. Goed dus dat Rabo wél aanschuift bij Remkes, deze week.

Lees meer over het stikstofbeleid

Reacties

  1. Of de bank nu wel of niet mede schuldig is een het feit dat stikstof neerdaalt op door mensen gemaakte natuurgebieden doet niet meer ter zake, de natuurorganisatie hebben het land gemobiliseerd om de voedselproductie een tik te geven en daarmee de groep modaal en onder modaal tot de voedselbank te veroordelen. Wat mij tegen valt van alle betrokkenen is dat geen van hen, bank, overheid, LTO en natuurorganisaties zich durft uit te spreken over de extra kosten voor de consument / belastingbetaler die deze natuur hobby met zich meebrengt. Ook de evnetuele schade die het kan berokkenen aan de mondiale voedselzekerheid wordt dood gezwegen, wetende dat over de hele wereld de natuurclubjes hoogtij vieren zal leiden tot soortgelijke acties eldes in de Democratische wereld.

  2. De Natuurorganisaties wijzen naar boeren, banken en overheid, zij zijn de onschuld zelfe, zij investeren miljoenen subsidie in de door hen uitgeroepen kwetsbare natuur. Als hen wordt verzocht om eens een rapport te overhandigen waarin de resultaten van deze miljoenen “hobby” wordt duidelijk gemaakt, geven ze geen van allen thuis en komt er geen ander verhaal dan “de ntuur is kwetsbaar, de stikstof depositie moet naar beneden”. Enkele weken geleden waser een enhousiaste natuurbeschermer, die een plantje had gevonden i een moeras, dat al 100 jaar niet meer was gezien. Dus nu werd het tijd de stikstof depositie te matigen. Ik zou juist denken dank aan de depositie anders was dit plantje nog steeds “uitgstorven geweest”.

  3. Natuurlijk heeft de bank het niet allemaal gedaan . Het is meegegaan in de vaart der volkeren, in de jaren 80 met grote werkloosheid gaf de overheid subsidie om stallen te bouwen we kennen ze allemaal nog wel wir /rente subsidie .
    Ook was er toen de omslag van bussenmelk naar tank melk waardoor vele ligbox en stallen werden gebouwd. En wie financierde die, de bank dus .eigenlijk insamenwerking met de overheid.
    Om die financiering op te kunnen brengen moesten er wel meer koeien per man gemolken worden, dus schaalvergroting.
    Nu financieert de rabo projecten als de lely amoniak vanger . Dit moet men niet met de boer doen maar met de overheid . Omdat het hier om algeheel belang gaat . De weg gevangen amoniak kan dan door de overheid gebruikt worden.
    Doet men dit niet op deze manier dan moet de boer nog weer extra groeien om de investering terug te verdienen, en tja de bank financieert dit volgens hun niet.

  4. Het is in de veehouderij toch al vele jaren onmogelijk om nog een vergunning te krijgen om meer stikstof uit te mogen stoten? Natuurlijk gaat een bank een illegale uitbreiding niet financieren.
    Waar financiert Rabo nog wel bedrijven in de buurt van natuurgebieden die willen verduurzamen of werken ze onder 1 hoedje met de overheid om deze bedrijven te laten doodbloeden?

Beheer
WP Admin