‘Afscheid van de geiten’

De geitjes werden ons te veel. We wilden ze wegdoen maar waren er inmiddels erg aan gehecht geraakt

Afscheid nemen doet altijd pijn. Ik hou er dan ook een dubbel gevoel aan over. Nadat Naud een poll in de app gezet, zijn we eruit: we verkopen alle geiten. Ze uit elkaar halen is geen optie, omdat de kleintjes nog bij de moeder drinken. Vorige week nog vertelde ik een nichtje dat geiten eigenlijk nutteloze dieren zijn. “Ze geven geen melk, leggen geen eieren. Je hebt er niks aan, je hebt er alleen maar werk mee”. Toch kun je je flink hechten aan dat soort beesten. Luc’s nuchtere kijk ‘ze gaan niet naar het slachthuis ofzo’, hielp de keuze een beetje makkelijker te maken.

Beschuit met muisjes

Toen ze geboren werden, ging Naud beschuiten en geboortemuisjes kopen in de supermarkt. ‘Gefeliciteerd, een meisje?’, lachte een medewerkster naar hem. Lachend vertelde hij dat de muisjes ter ere van de geboorte van de lammeren waren. Ook was ik al aan het appen met de dierenarts over de vruchtbaarheid van bokjes. Het lammerenbokje was namelijk al aan het springen en dat baarde me zorgen. Zou er niet opnieuw heel snel een uitbreiding van de veestapel zou komen?

Op google was te lezen dat bokjes al vanaf 2,5 maand vruchtbaar zijn. Gelukkig was ons bokje nog maar een maand oud, dus castratie kon nog even wachten. We raakten al snel gehecht aan onze schattige geitjes, maar onze dagen zitten al vol genoeg en we zijn tevreden met de grootte van onze rundveestapel.

Ze geven geen melk, leggen geen eieren. Je hebt er niks aan, je hebt er alleen maar werk mee

Hechten aan lammeren

We hebben het afgelopen halfjaar heel veel mensen dringend gevraagd of er interesse was in onze geiten. Maar resultaat bleef steeds uit. Daardoor ging ik, en ook de anderen, zich steeds meer hechten aan de lammeren. Als je Maxima riep, dan kwam ze gezellig naar je toe om opgepakt te worden. Ze was al tam en ondertussen waren we met de anderen aan het oefenen. De kleintjes gingen op ontdekkingstocht door de tuin, omdat ze nog door de spijlen van het hekje konden. Ontzettend gezellig. Vooral de afstudeerclub kwam elke dag even knuffelen.

Tot op een zondag mijn nichtje appte. ‘Hai hai, vraagje… zijn er nog geitjes te koop bij jullie’?? Groetjes Renske. ‘Hahaha. ..ik vind van wel. Maar ze zijn niet van mij. Je mag wel appen met Naud’, was toen mijn antwoord. Daarna ging het snel. Een paar dagen later stond een vriend van Renske met een trailer bij ons op het erf om de hele geitenboel op te halen.

Afscheid nemen

De dag dat ze opgehaald worden, ben ik net op tijd terug van een vergadering, zodat ik nog uitgebreid afscheid kan nemen. Eigenlijk weet ik dat het beter is, maar het voelt niet zo. “Ze krijgen een goed nieuw tehuis”, zegt Mayke troostend. Stom, er wordt zo vaak afscheid genomen van koeien die naar de slacht gaan of kalveren die naar een kalverhouder gaan. Maar toch voelt dit net eventjes iets anders.

De dagen erna ontvang ik foto’s en filmpjes met blije geiten in een ruime wei en zelfs een nachthok met camera om ze in de gaten te houden. Het is goed zo.