Aardappelen in Siberië (2)

Ik had zo mijn bedenkingen, maar ik trof een vol, egaal aardappelgewas aan tijdens mijn bezoek aan de regio Altay.

Begin juli was ik opnieuw in de regio Altay om te zien hoe de aardappelen ervoor stonden. Licht gespannen, want ik toch wel benieuwd was hoe het tot dusver verliep, reisde ik af. Ik had het volle vertrouwen in het bedrijf, maar de weersomstandigheden hadden natuurlijk roet in het eten kunnen gooien. Gelukkig was dit niet het geval. Sterker nog, de aardappelen stonden er prachtig bij.
Een vol, egaal gewas, goed van kleur. Dat was wat ik aantrof. De rijen sloten nog net niet, maar dat zou niet meer lang duren. De onkruidbestrijding was goed gelukt, hoewel hier en daar de aansluiting van de spuit niet helemaal goed was gegaan. Inmiddels waren de Beinlich-regenhaspels aangekomen en het was tijd deze te installeren. Twee haspels voor 160 hectare is natuurlijk aan de krappe kant, maar tot dusver was er telkens op het juiste moment regen gevallen. Het in bedrijf stellen van de haspels was meer een formaliteit.

Wateraanvoer flink vergroot

Tijdens mijn vorige bezoek had ik mijn twijfels uitgesproken over de aanvoercapaciteit en de diepte van het riviertje van waaruit beregend moet worden. Hiernaar was geluisterd, de medewerkers hadden rigoureuze maatregelen getroffen. Ze hadden een kunstmatig meer aangelegd ter grootte van een voetbalveld met een gemiddelde diepte van 3 meter. Daarnaast was nog een ander riviertje omgelegd om de aanvoer te vergroten. Aan de oever van het meer was een steigerkade gebouwd waar de pomp moest staan en op het water lag een drijvende steiger om de aanvoerslang te plaatsen. Midden in het meer stond een korf. Deze zorgde ervoor dat er geen grove delen aangezogen werden. De korf werd door de directeur zelf geplaatst. Hij was de eerste die in het water sprong en sommeerde zijn werknemers hetzelfde te doen om hem te helpen. Ze aarzelden even, maar er zat voor hen niets anders op.
De directeur lag toch in het water en liet me direct even zien hoe diep het overal wel niet was. Hij zwom van de ene naar de ander hoek van het meertje en nergens kon hij staan. Ik voelde me net een badmeester.

Test uitgesteld wegens een stortbui

De haspels waren inmiddels opgebouwd en de medewerkers waren druk doende de 3 kilometer buis uit te leggen. De Miedema-kiepers werden volgeladen met buizen en reden langzaam het parcours. Een paar man in de kieper en een paar erachter om ze aan te sluiten. Het plan was om ver weg van het meertje zo hoog mogelijk twee haspels te installeren om te zien of de pomp hier nog genoeg druk had en water kon leveren. Het hoogteverschil van 30 meter zat me niet lekker. Alles stond gereed en we waren bijna klaar om op te starten toen het begon te regenen… Die dag viel er 50 millimeter! Prima voor de gewassen omdat ze het konden gebruiken, prima voor mij omdat Nederland die middag tegen Brazilië moest voetballen.

De volgende dag begon het opstarten. Eerst maar eens één haspel. Geen probleem, de druk bleef goed. Tweede haspel erbij, en hoewel het even spannend was, bleef de druk voldoende door een iets kleinere nozzle in het kanon te plaatsen. Toen volgde het trainen van de gebruikers, gevolgd door het zo snel mogelijk binnenhalen van de haspels omdat het land anders wel erg nat werd.

De laatste dag bracht ik nog een bezoek aan de bewaring in aanbouw op zo’n 45 kilometer van de velden. Deze bewaring is goed voor 12.500 ton. Een imposant gebouw, waarvan vier weken eerder alleen de poeren gestort waren. Inmiddels was de vloer gestort en de isolatie aangebracht. Begin september moet de bewaring klaar zijn voor de eerste aardappelen, maar dat gaat lukken.

Foto’s: Nico Huizing