Foto: Vladislav Nikonov op Unsplash BoerenlevenOpinie

‘Aanwaaien bij opa en oma is er straks niet meer bij’

Als het bedrijf straks verkocht is, is ‘even naar opa en oma’ minder gemakkelijk dan nu. Zo heeft een bedrijfsbeëindiging vele ‘lagen’.

1980 is het jaar dat ik het levenslicht zag. In een klein dorpje in de Betuwe: Opheusden, gemeente Kesteren. Schijnbaar vroor het dat het kraakte. Ik kwam twee weken te vroeg en de huisarts was erbij. Zo ging dat toen.

Kort na mijn geboorte is mijn laatste opa overleden. Mijn ouders werden beiden in hun 30ste levensjaar wees. Opa, oma, beppe, pake, ik heb ze nooit gekend en zij mij niet. En omdat ik niet anders wist, was dat altijd normaal.

We woonden jaren in de tropen; dat krijg je met ouders die in Wageningen hebben gestudeerd

Toen ik twee maanden oud was, verhuisden mijn ouders naar Indonesië. We hebben nog wat jaren in de tropen gewoond, dat krijg je met ouders die in Wageningen hebben gestudeerd. Toen bleek dat mijn zus naar speciaal onderwijs moest wegens een verstandelijke beperking, keerden ze terug. Zo heb ik in mijn leven heel wat keren moeten verhuizen.

De afgelopen tien jaar trouwde ik en kreeg ik kinderen (…); werkelijk al mijn dromen zijn uitgekomen

Vlak voordat ik 30 werd, kwam ik in het buurtschapje terecht waar Henk het bedrijf heeft. Nu ben ik eind januari 40 geworden en kijk ik terug. In de afgelopen tien jaar ben ik getrouwd en kreeg ik kinderen.

Werkelijk al mijn dromen zijn uitgekomen (behalve dat ik nog wel eens veel slanker had willen zijn): een leven op een boerderij, een lieve man, twee kinderen, een superfijne baan, een zwarte koningspoedel, een paardje, buitenleven en gezondheid.

Wat kinderen van hun grootouders leren

Ook heb ik heel fijne vrienden en familie en er zijn een opa, een pake en twee oma’s voor onze kinderen. Nu snap ik dat het dus echt een gemis is als je dat niet (meer) hebt.

De onbevangenheid, de lessen die onze kinderen van hun grootouders leren, de logeerpartijtjes zodat wij zelf even op adem kunnen komen, de wasmanden die soms zomaar met gevouwen schoon goed in de slaapkamer staan, eten dat om de hoek wordt geschoven en natuurlijk ook gewoon de gezelligheid, het plezier en de onvoorwaardelijke liefde, het is een groot goed.

Dat loopt op een boerenbedrijf allemaal in elkaar over. Ook al zijn ‘de groten’ het niet altijd met elkaar eens, iedereen weet dat de kinderen altijd voorgaan, wat voor gedoe er ook is.

‘Even naar opa en oma’ wordt straks lastiger

Als er dus íets is dat echt verandert als ons bedrijf straks verkocht is, dan is dat het gemakkelijke ‘ik ga even naar opa en oma, hoor’. Of dat Charlotte even naar pa en ma kan als er iets is op het bedrijf.

Onze ouders zijn nu nagenoeg alle vier 70 jaar. We hopen dat ze nog heel erg lang in goede gezondheid mee kunnen. Alleen zullen we na de verkoop van de boerderij een stukje verder moeten fietsen en worden het visites en bezoekjes in plaats van ‘even aanwaaien’.

Zo heeft het verkoopproces van een bedrijf vele, vele lagen

Zo heeft het verkoopproces van een bedrijf vele, vele lagen en ook deze is er zo een. De bijna onzichtbare band tussen grootouders en kleinkinderen, de vanzelfsprekendheid en hoe ze het beste in elkaar naar boven kunnen brengen.

We voelen vooral dankbaarheid. En dat durf ik, als ‘wees’-kleinkind écht wel te zeggen.

Beheer
WP Admin