‘Nooit saai op de boerderij’

“Het wordt tijd om de kalveren in de graanschuur naar buiten te doen”, zegt Luc. Hij heeft de eerste voorbereidingen al gedaan, want zodra ik aankom, gaan de vijf relaxed vanuit de kalverstal bij het opdrijfhek staan waar de shovel al voor staat. Nu alleen nog even het draad van de koeien losdoen, want we moeten met het shovelgevaarte het kavelpad tussen de stal en de wei oversteken.

Luc wijst richting de stal waar een koe tussen de buizen van ons nieuwe fingergate hekwerk (onze eenrichtingspoort) gluurt. Ik heb geen idee wat hij bedoelt, omdat ik zie dat er aan de andere kant net een koe nieuwsgierig de graanschuur in wandelt. “Wat bedoel je?”, vraag ik Luc geïrriteerd. Maar zelfs met stemverheffing kom ik niet boven het geloei van de koeien uit.

‘Verwelkomen’

Luc kijkt me vragend aan. Er zijn niet veel koeien binnen, maar ze maken zoveel lawaai dat het lijkt alsof de stal helemaal vol is. Ik vermoed dat ze de nieuwe kalveren willen ‘verwelkomen’. Opnieuw wijst Luc naar de stal. Ik kijk hem niet begrijpend aan, bedenk me verder niet en loop dan richting de graanschuur, waar de koe staat te genieten in het stro. ‘Eens een keertje iets anders dan een koeborstel’, zie ik haar denken terwijl ze relaxed heen en weer langs het stro schuurt.

Zodra ze mij in de gaten krijgt, loopt ze keurig weer naar het kavelpad, de juiste richting op. Vervolgens doe ik het draad dicht en zie nog net een andere koe snel de graanschuur binnen glippen. Dus ik herhaal mijn werkzaamheden. Uiteindelijk doe ik het draad dicht, zodat de koeien weer rustig over hun kavelpad kunnen. “Wat bedoelde je nou? vraag ik Luc. “Of je het draad dicht wilt doen”, antwoordt hij.

Vol verrassingen

Het leven op de boerderij zit duidelijk vol verrassingen en dan heb ik het nog niet eens over de opa’s die ‘vrij’ rondlopen en zich met de fiets of lopend in het gevaarlijke boerderijleven storten. De hele dag zijn we aan het opletten of er niet een opa is die zich ergens bezeert. “Goh, jij hebt je armen vol met beschadigingen en bloeduitstortingen”, zegt mijn vader tegen opa Frans. Die bloeduitstortingen heeft hij gekregen van de hanen die geslacht moesten worden. Eentje ging er plotsklaps vandoor. Gelukkig konden we, met hulp van het afstudeerclubje van dochter Mayke, de haan weer te pakken krijgen en kon alsnog het klusje geklaard worden.

Pasgeleden kregen we een foto van een lammetje dat onder een mand vastzit. “Naud kwam ook al aangerend, want er klonk een klaaglijk gemekker”, vertelt Mayke later. Lam Willem bleek vast te zitten onder de zogeheten voederkorf. Als een goochelaar heeft ze er zich eronder getoverd, maar terugtoveren moet ze duidelijk nog flink oefenen. Of misschien was het een van de moeder geiten die haar eronder gewerkt heeft. We zullen het nooit weten, het staat niet op camera.

Kortom, er is hier altijd wat. Het is nooit saai op onze boerderij, het boerenleven is en blijft een geweldige uitdaging.