Leeke Bouwens: ‘Hard werken en sociaal blijven’
“Hard werken maar daarnaast ook sociaal zijn, dat heb ik van mijn ouders geleerd. Mensen bedanken of even een kaartje sturen, dat soort kleine dingen maken het verschil. Ons huis is een zoete inval; ik betrek medewerkers en stagiaires zoveel mogelijk bij het gezin zodat ze zich er echt onderdeel van voelen.
Leeke Bouwens: “Hard werken én sociaal zijn, dat heb ik van mijn ouders geleerd.”
In werkkleren naar school of naar de winkel gaan? Dat zul jij mij niet snel zien doen. Verzorgd voor de dag komen, dat heb ik van mijn moeder meegekregen. Zij is bovendien veel preciezer dan ik. Alles gebeurt bij haar heel secuur. Ze let meer op de details, terwijl ik zelf meer van de grote lijnen ben. Toch hebben we ook overeenkomsten: geduld tonen en tijd maken voor mensen die langskomen die belangstelling hebben voor je bedrijf, dat zit in ons allebei. Mijn ouders stopten altijd met hun werk om uitgebreid koffie te drinken en te praten met bezoekers. Het werk oppakken volgt dan daarna wel weer.”
Ruimte voor ondernemen en ontspanning “Ik ben meer een ondernemer en bekijk dingen meer vanuit financieel oogpunt. Ik vind het leuk om met anderen te sparren en te praten over visie en toekomstgerichte zaken. Hoe groei je, hoe kun je optimaal draaien? Tegelijk kan ik het werk ook makkelijker loslaten dan mijn moeder. Er is meer dan hard werken alleen. Sinds kort volg ik tennisles. En verder ben ik echt een sociaal dier en spreek graag af met vrienden of doe iets leuks met het gezin. Ik vind het mooi om te zien hoe mijn moeder steeds meer ruimte neemt voor zichzelf en geniet van andere dingen naast het werk.”
Advies van moeder blijft waardevol “Advies vraag ik vaak aan mijn moeder over personeelszaken. Zij heeft een goed oog voor het bedrijf in combinatie met de samenleving en omgeving. Als ik dan op zaterdag mest wil uitrijden, zegt zij: doe maar op een andere dag, dan hebben omwonenden er minder last van. Zij kan er wakker van liggen als buren klagen over geuroverlast. Die betrokkenheid bewonder ik.”
Een nieuwe generatie op het erf “Als ik naar mijn eigen zoon Hein zie, geniet ik. Hij loopt zo vrij tussen de geiten, alsof het zijn vrienden zijn. Hij groeide hier de eerste jaren letterlijk tussen de dieren op. Sinds een jaar gaat hij naar de peuterspeelzaal.”
Van niets komt niets “Iets weggooien doe ik zelden. Je weet maar nooit wanneer iets nog van pas komt. Mijn vrouw en mijn moeder kijken elkaar dan aan en lachen: ‘Hij is precies zijn vader.’”
Leeke en Ria Bouwens: “Met oog voor detail en toekomst werken we samen aan een sterk melkgeitenbedrijf.”
Ria Bouwens: ‘Toen Leo plotseling overleed, voelde ik mij heel verantwoordelijk’
“Mijn ouders hadden een klein gemengd bedrijf in Brabant. Mijn moeder runde de boerderij, terwijl mijn vader als grondwerker buitenshuis werkte. Als oudste van het gezin werd ik er altijd bij geroepen om te helpen, vooral als een zeug ging biggen.
Ria Bouwens: “Ik ben trots op wat Leeke heeft bereikt, maar blijf elke dag betrokken op de boerderij.”
Ondanks dat ik een opleiding tot ziekenverzorgende volgde, droomde ik van het boerenleven. Ik knipte zelfs plaatjes uit van boerderijen die te koop stonden. Toen ik mijn man Leo leerde kennen, werd die droom werkelijkheid; we begonnen een varkenshouderij. Het harde werken heb ik van mijn moeder geleerd. Zij vond altijd dat mijn vader hard werkte, maar ik merkte dat ik juist veel respect voor haar als boerin had. Toch voelde ik mij lange tijd zelf geen ‘echte’ boerin. Ik hielp mee, deed de administratie maar zag mezelf niet als boerin.”
Van varkens naar geiten “In 1998 stopten we met de varkens vanwege de onzekere financiële toekomst. We begonnen toen een caravanstalling, en ik ging buiten de deur werken als postbode. In 2011 besloot Leeke, na de HAS, om toch boer te worden. Omdat de bestemming van de locatie nog altijd agrarisch was, begon hij met het houden van geiten. Toen Leo plotseling overleed, voelde ik mij heel verantwoordelijk voor het bedrijf en zei tegen Leeke: ‘Ik kom wel melken’. Sindsdien ben ik elke ochtend om tien voor zes op de boerderij. Leeke is meestal een paar minuten later in de stal. Verslapen zal ik me nooit, ik ben altijd op tijd. Voor ons was genoeg verdienen om goed te leven met het gezin altijd voldoende. Pensioenplannen hadden we niet. Leeke pakt dat anders aan. Hij denkt vooruit en zorgt dat hij klaar is voor de toekomst.”
Loslaten en genieten “Hoewel ik nu al zeven jaar in het dorp woon, ben ik nog elke dag op de boerderij te vinden. Ik zeg wel eens tegen Leeke: ‘Ik ben niet alleen je medewerker maar ook nog je moeder.’ Sinds ik niet meer op de boerderij woon, kan ik het werk makkelijker loslaten. Het werk als postcode heb ik na 25 jaar opgezegd. Nu pas ik vaker op mijn tien kleinkinderen, iets waar ik enorm van geniet. Mijn dagen zijn nog steeds goed gevuld, maar ik ervaar meer rust en heb tijd voor mijn hobby’s zoals volleybal en powerwalking.”
Trots op de volgende generatie “Ik ben ontzettend trots op wat Leeke heeft bereikt. Hij praat met passie over zijn bedrijf. En hij weet: als hij me nodig heeft, kan hij me altijd bellen.”