‘Sommigen vinden een vrouw op de trekker nog steeds bijzonder’

Bekijk meer foto’s onderaan het artikel.

“Mijn ouders hadden een melkveebedrijf. Toen ik twintig was ben ik met Leo getrouwd. Hij nam het bedrijf van zijn ouders over, akkerbouw met fokvarkens. Ik deed MBO Mode en Kleding en werkte destijds in een kledingzaak. Toen we trouwden, ben ik in het bedrijf mee gaan draaien.”

Toen in 2013 door wetgeving de verplichting kwam om zeugen in groepshuisvesting te houden, stopten ze met de varkens. “Dat vergde te grote investeringen. We zijn in dat jaar volledig overgegaan op akkerbouw. Ondertussen was ik alweer parttime gaan werken in een kledingzaak gespecialiseerd in grote maten. Mijn inkomen ging gewoon bij het bedrijf. Dat vind ik logisch en zo ben ik ook opgevoed. Toen de kledingwinkel in 2018 sloot, ben ik weer thuis gaan werken. Ik mis mijn oud-collega’s nog steeds. Samenwerken met de meiden vond ik ontzettend leuk.”

Steeds drukker met aardappelverkoop

Een nieuwe baan zocht Rinie niet. “In de coronatijd werd het steeds drukker met de aardappelverkoop aan huis. We kregen er veel klanten bij, waarvan een deel is blijven hangen. Onze zoon was intussen toegetreden tot de maatschap. Hij wil als zevende generatie het bedrijf overnemen. Zijn visie op het bedrijf is anders dan de onze, en dat heeft consequenties voor de werkzaamheden. Hij wil zich nog meer richten op lokale verkoop. We leveren onder andere aan boerderijwinkels en horeca in de omgeving en zijn aangesloten bij een coöperatie voor streekproducten. Ook leveren we aan supermarkten.

Dat betekent veel zakjes aardappelen maken en bestellingen afleveren. We zijn er best druk mee. Naast gewone aardappelen verbouwen we tegenwoordig ook zoete aardappelen, ook een idee van zoon Ton. Zoete aardappelen zijn arbeidsintensief om te verbouwen. Je moet ze met de hand planten en oogsten. De markt is goed, maar het valt nog niet mee om te concurreren met geïmporteerde zoete aardappelen.”

Niet zonder moeders

Echtgenoot Leo en zoon Ton kunnen niet zonder moeders. Ze vinden haar onmisbaar in het gezin en het bedrijf. Rinie is, zo menen ze, degene die het langst doorzet als het werk zwaar wordt en af moet. De lokale verkoop, het beregenen, cultiveren of de promotie van het product in de supermarkt: Rinie is overal voor inzetbaar. “Ik werk volledig mee in het bedrijf. Naar mijn gevoel is het niet heel spannend wat ik doe, al vinden sommige mensen een vrouw op de trekker nog steeds bijzonder. Regelmatig is het ‘wil je hier even mee helpen, kun je daar even mee helpen?’ Als ze zeggen: ‘heb je heel even?’ dan is het al snel een klusje van een halfuur of meer.

Als ze zeggen: ‘heb je heel even?’ dan is het al snel een klusje van een halfuur of meer

Als de aardappelen gerooid moeten worden, sta ik bijna alle 50 hectares op de rooimachine. Ik doe allerlei trekkerwerk en rijd ook met de kipper. Trekkerrijden vind ik leuk, ik rijd ook graag auto. En ja, ik kan prima fileparkeren. Verder doe ik de administratie, de huishouding, de tuin en ik kook het eten. De huishouding is niet mijn hobby. Gelukkig zit ik er niet mee als er ergens stof ligt, dat is maar goed ook. Tussen het werk door pas ik op Jorn, onze kleinzoon van twee.”

Altijd als gezin samen

“Het mooie van een boerenbedrijf is dat als de kinderen klein zijn, je altijd samen bent. En later ook samen aan het werk bent. Jorn zit al graag bij mij op de trekker. Het gezin is voor ons erg belangrijk. Onze kinderen zijn ook heel hecht, ze wonen allemaal in de omgeving en gaan soms samen stappen. Als het oogsttijd is, dan komen ze spontaan langs om te helpen.”

Ieder jaar in februari gaan Rinie en Leo op vakantie. “Ik hoop dat we ook eens in de zomer kunnen, maar dat zit er voorlopig niet in. Om het jaar vieren we de vakantie met het hele gezin. Ik geniet daar erg van.”

Uitjes doen ze af en toe. “Volgend jaar gaan we weer naar de Zwarte Cross. We doen ook een paar keer per jaar leuke dingen met onze vriendengroep Averlo-Frieswijk.”

Haar woensdagavond is vanaf het voorjaar gereserveerd. “In september is er kermis in Averlo. Ik speel mee in de revue op de vrijdagavond van de kermis. Daar repeteren we een half jaar voor op de woensdagavond. Winkelen met mijn dochter vind ik supergezellig, maar ik kom er veel te weinig aan toe. Ik gun mezelf de tijd niet echt, en vind het ook lastig om weg te gaan als de jongens hier aan het werk zijn. We runnen dit bedrijf immers samen.”

Wat voor opleiding heb je gevolgd?
“MBO Mode en Kleding.”

Wat voor kleding draag je het liefst?
“Een spijkerbroek met een shirt. Dat is handige kleding hier op het bedrijf. In de winkel droeg ik wel graag jurkjes.”

Wat voor bladen lees je?
“De Stentor, editie Deventer.”

Wie zou je wel eens willen ontmoeten?
“Ik zou degene wel willen spreken die de kalenderlandbouw heeft bedacht. Er wordt totaal niet gekeken naar de praktijk en er is niet nagedacht over wat de gevolgen zijn.”

Wat voor auto rijd je?
“Een Mercedes Vito met dubbele cabine. Hij is ook voor het bedrijf handig. Je kunt er alles achterin gooien.”

Wat is je favoriete tv-programma?
“Flikken Maastricht en Flikken Rotterdam. Ik kijk naar Boer Zoekt Vrouw, maar vind het programma er de laatste jaren niet op vooruitgegaan. En kopen zonder kijken.”