Gerry Spaan-Dijkstra: ‘De kinderen vinden papa’s lasagne de lekkerste’

Gerry Spaan-Dijkstra heeft een eigen baan en werkt niet mee op het bedrijf. Zij en haar man werken in verschillende werelden, waardoor er altijd gespreksstof is.

Gerry werd geboren in Utrecht, maar haar familie verhuisde al snel naar een Fries dorpje aan zee, waar haar vader dominee was. Als 18-jarige koos ze voor een hbo-opleiding in Zwolle, gericht op sociaal werk. “De interesse in mensen en het zorgen voor elkaar heb ik van huis uit meegekregen. Ik vind mensen en hun gedrag heel boeiend.”

Van Apeldoorn naar Wehl

Tijdens haar studie ging ze stappen in Apeldoorn, waar ze dienstplichtig militair Gerard ontmoette. Ze gingen samenwonen in het Gelderse Wehl. Gerard werkte toen bij het waterschap. “Mijn eerste baan was bij het aanmeldcentrum voor asielzoekers in Zevenaar. Daarna werkte ik als gezinsvoogd bij Bureau Jeugdzorg. Gerard zat sinds 2001 in de maatschap met zijn vader. In 2008 zijn wij op de boerderij gaan wonen en is hij samen met zijn vader het bedrijf gaan runnen. Mijn schoonouders, oma en een vrijgezelle oom woonden ook op het erf, ieder met een eigen huishouding.”

Een eigen carrière

Gerry heeft altijd buitenshuis gewerkt. “Ik woonde op mijn achttiende op kamers, dat zelfstandige zit er bij mij gewoon in. Daarnaast heb ik gewoon heel leuk werk, veel te leuk om niet te doen. We wonen met mijn schoonfamilie op een erf. Ik vind het fijn om ’s ochtends te zwaaien en weg te rijden, maar ik geniet ook van het thuiskomen en de gesprekken over inkuilen en de kalfjes die geboren zijn. Gerard en ik werken in twee verschillende werelden, daardoor hebben we elkaar altijd wat te vertellen. Wij overleggen wel over het bedrijf, maar de keuzes maakt hij zelf. Ik werk ook niet mee op het bedrijf.”

Werk en gezin combineren

Gerry en Gerard kregen drie kinderen. “Voor hen was de boerderij een geweldige plek om op te groeien. Ik hou zelf ook erg van het dorpsgevoel, de ruimte en de vrijheid. Toen de kinderen klein waren, bracht ik mijn werkweek terug naar twee dagen. Later, toen mijn werk bij Jeugdzorg niet meer prettig voelde, vond ik een baan als buurtcoach in Doetinchem. Daar viel me op dat jongeren die thuis zaten, nergens een fysieke plek hadden om naartoe te gaan.”

Begeleider bij WerkRaat

In 2018 werd WerkRaat opgericht, waar Gerry nu werkt als trajectbegeleider. “We begeleiden jongeren vanaf 16 jaar in het bereiken van hun doelen. Om ze van de bank te krijgen, moet het bij ons leuker zijn dan thuis. Daarom hebben we een prettige omgeving gecreëerd met lekkere koffie, sport, muziek en creativiteit. Soms voelt het hier als een groot gezin. Het is best druk en chaotisch, maar ik kom met een fijne energie thuis en dan ben ik ook gewoon vrij. 32 uur werken is voor de aanwezigheid op de werkvloer fijn, maar voor thuis en het gezinsleven soms een beetje veel.”

Hij kookt. Als ik na een drukke werkdag thuiskom, kan ik zo aanschuiven

Taken in huis verdelen

“Doordat ik werkte toen we kinderen kregen, moesten Gerard en ik de opvoeding en het huishouden verdelen. Een deel kwam automatisch bij Gerard terecht. Hij kookt op mijn werkdagen en zet de wasmachine aan als hij ziet dat de handdoeken op zijn. De kinderen stellen hun vragen zowel aan mij als aan hem. En ze vinden papa’s lasagne de lekkerste. Toen de kinderen jong waren, ging hij overdag ook met ze naar het zwembad of de speeltuin. Als ik om 16.45 uur thuiskom, kan ik aanschuiven. Om 17.15 uur gaat hij melken en ruim ik de afwas op. ’s Ochtends staat hij eerder op dan ik. Als hij om half acht klaar is met melken, ontbijten we samen.”

Samen genieten van vrije tijd

De kinderen genieten van het leven op de boerderij. Ze helpen mee met verschillende klussen, soms ook gewoon omdat het moet.

Ondanks alle werkzaamheden maken Gerry en Gerard tijd vrij voor leuke dingen. “Iedere veertien dagen hebben we een melker, waardoor we naar de sport van de kinderen kunnen en langer op feestjes blijven. We hebben een grote vriendenclub en houden van carnaval. We gaan ook jaarlijks op vakantie, al zit drie weken Italië er niet in. Tijdens een weekje in Zeeland is Gerard tussendoor wel eens drie dagen terug naar huis gegaan.”

Leven op het erf

Op het thuiserf is de situatie verder gegroeid. De oudste zoon woont nu in de woning van de oom. “Nu mijn schoonvader er niet meer is, schuift mijn schoonmoeder wel eens aan bij het eten. Het is mooi dat we op deze manier samen op het erf kunnen wonen. Elk op zichzelf, maar toch ook samen.”