Blinde vlekken Faunaschade

Het onderzoek van het CLM naar faunaschade is om verschillende redenen opzienbarend. In de eerste plaats is het verbazingwekkend dat zulk onderzoek nog nooit eerder is gedaan.

Sinds jaar en dag worden jaarlijks miljoenen uitgekeerd via het Faunafonds, maar nog nooit was in kaart gebracht wat de werkelijke wildschade eigenlijk is.

De werkelijke schade blijkt veel groter dan de uitgekeerde schade. Het scheelt een factor vier. Tegenover een totale schade aan landbouwgewassen van 96 miljoen euro per jaar, staan beheer- en schadevergoedingen van in totaal 22 miljoen euro. Een deel van het verschil zit hem in de categorie afgewezen verzoeken. De procedures van het Faunafonds zijn in de praktijk vaak een lastig te nemen hinderpaal. Een ander deel betreft schade door niet beschermde, vrijgestelde soorten, zoals duiven en kraaien, waarvoor geen vergoeding mogelijk is. Een post van 35 miljoen euro waar de boeren zelf voor opdraaien. En ze groeit, vooral ook door de aanwas van nijlganzen en soepganzen. Verder wordt 13 miljoen euro aan schade niet opgegeven. Daar tegenover investeren boeren wel voor 16 miljoen in schadepreventie.

De uitkomsten geven stof tot nadenken. Ten eerste zijn de beschikbare gelden te moeilijk bereikbaar voor wie er recht op hebben. Ten tweede zit er een onacceptabel grote blinde vlek in het systeem wat betreft de schade door niet-beschermde soorten.