Een zogenoemde vaarboer giet melk door de zeef in de bus. - Foto: Misset Boerenleven • Achtergrond

1966: Een bootje vol melkbussen

Redactie

Margreet Welink

redacteur boerenleven

Daar waar vervoer over de weg niet kon, ging het per bootje. Melkbussen, trekkers, mest, hooi en vee, alles ging erop.

Deze foto is uit 1966. Een zogenoemde vaarboer giet melk door de zeef in de bus. Vooral in waterrijke gebieden waren veel percelen niet bereikbaar met auto of paard en wagen. De enige manier om er te komen was per boot. En dus ging zo ongeveer alles per boot. Koeien, trekkers, maaibalken, melkbussen, alles wat er nodig was werd over het water vervoerd.

Hooiland

Het was bewerkelijk en kostte veel tijd. Daarom werden zulke afgelegen percelen vaak gebruikt als hooiland, dan hoefde je er niet elke dag heen. Maar wie geen huiskavel had, ging dagelijks heen en weer. Op de foto is de paal te zien aan de voorkant van de boot. Dat was de vaarboom. Deze boer roeide niet, een buitenboordmotor was er al wel maar in vaarboerenland nog niet algemeen in gebruik. Door de vaarboom tot op de bodem van de sloot te duwen en zich af te zetten, ging het geheel vooruit.

Artikel gaat verder onder de foto

Hele generaties boeren waren vroeger gewend aan transport per boot omdat hun bedrijven of percelen over de weg niet bereikbaar waren. Naarmate het wegennet uitbreidde, verdween de noodzaak tot varen, al zijn er tot op heden nog enkele boeren die het doen. Zij gebruiken meestal percelen in waterrijke natuurgebieden. - Foto: Misset
Hele generaties boeren waren vroeger gewend aan transport per boot omdat hun bedrijven of percelen over de weg niet bereikbaar waren. Naarmate het wegennet uitbreidde, verdween de noodzaak tot varen, al zijn er tot op heden nog enkele boeren die het doen. Zij gebruiken meestal percelen in waterrijke natuurgebieden. – Foto: Misset

Een vak apart

De boot op de foto was voor het transport van klein materieel zoals melkbussen. De vaartuigen waren groter als het ging om het vervoer van trekkers, werktuigen en koeien. Dat laatste was een vak apart. De dieren werden er overdwars ingezet, kop aan kont om het gewicht gelijkmatig te verdelen. Om te zorgen dat ze rustig bleven, werden ze zodanig vastgebonden dat ze met hun kop omlaag stonden. De ervaren koeien gingen zo moeiteloos over het water, jongvee was baldadiger. En soms kiepte er een overboord. Die moest dan het laatste stuk maar zwemmen, want al varende een pink weer aan boord hijsen, dat kon niet.

In de rubriek Zo ging het toen gaan we terug in de tijd. Boerderij bestaat al meer dan 100 jaar en aan de hand van foto's uit het archief kijken we naar de agrarische sector in de vorige eeuw. Benieuwd naar meer historie? Check het dossier Zo ging het toen.

Lees ook