Redactie
Annemiek Jorritsma
freelance redacteur
Wonen en werken op hetzelfde erf, wat doet dat met de relatie tussen man en vrouw? Tim en Emmelie van Gorp vertellen wat het voor hen betekent.
Tim (29) en Emmelie (32) van Gorp wonen in Udenhout (N.-Br.) samen met zoontje Thijs (1) en een baby onderweg. Ze hebben een gemengd bedrijf bestaande uit een varkenshouderij, streekwinkel, zorgboerderij, boomkwekerij en caravanstalling. Tim leidt de varkenshouderij en de streekwinkel. De zorgboerderij wordt gerund door zijn moeder Conny, de boomkwekerij door zijn vader Wim. (www.boerderijonserf.nl )
Tekst gaat verder onder foto
Tim en Emmelie.
Tim “Toen ik nog op de HAS zat kregen wij een relatie. Ik heb na mijn studie eerst nog twee jaar als voervoorlichter gewerkt, voordat ik fulltime op de boerderij kwam werken.
Opgroeiend op de boerderij hoor je hoe je ouders over het bedrijf praten. Al vanaf mijn 13e hielp ik mee op het boerenbedrijf. Net als zij vind ik het belangrijk dat ons bedrijf zo optimaal mogelijk wordt gerund. Het beste voor de dieren, de producten en de omgeving. Op dit moment heb ik de leiding over de varkenshouderij en de streekwinkel. Een deel van de afzet van onze Piétrain-varkens regelen we zelf. In de streekwinkel verkopen we naast ons eigen vlees ook andere (streek)producten van boeren uit de regio. We bieden ons vlees zo rechtstreeks aan de consument aan en kunnen ons verhaal erbij vertellen.
Tekst gaat verder onder foto
Tim: “Al vanaf mijn 13e hielp ik mee op het boerenbedrijf.”
Ik ben dyslectisch en heb niks met social media. Laat mij maar lekker met cijfers werken en de facturatie doen. Ik waardeer het enorm dat Emmelie mij steunt en de stabiele basis is, zodat ik zoveel kan werken. De streekwinkel doen we echt samen. We zetten de grote lijnen uit en bedenken samen welke producten we aanbieden in ons assortiment. Emmelie is van de uitstraling en de finishing touch, en ze is enorm creatief.
Op maandag breng ik altijd fruitmanden naar verschillende bedrijven voor hun personeel. Ik ben buiten openingstijden van de winkel bijna altijd in de varkensstal te vinden. Gelukkig voelt het niet als werken, want anders zou dat natuurlijk niet vol te houden zijn. Door Emmelie’s gezondheid moet ze goed opletten op wat ze wel en niet doet. Ze verliest door haar enthousiasme soms het doel uit het oog. Ik denk wat meer vooruit en help haar om de juiste keuzes te maken.
Een eigen bedrijf gaat altijd door. Het is hier soms echt een gekkenhuis, ook ’s avonds met een bijeenkomst of een studiegroep met slagers. Als ik dan een avondje niks heb, wil ik vooral uitrusten. We hebben een grote vriendengroep met regelmatig een feestje, etentje of verjaardag. De zondagmiddag hebben we tijd voor ons gezin, dan gaan we graag wandelen of fietsen. Een keer per jaar gaan we samen een weekend weg. Dan doen we dingen waar we anders niet aan toekomen. We vinden het dan leuk om bij andere boerderijwinkels te gaan kijken en lekker uit eten te gaan.”
Emmelie is van de uitstraling en de finishing touch, en ze is enorm creatief
Tekst gaat verder onder foto
De boerderijwinkel in Udenhout.
Wat ik knap van Tim vind, is dat hij alles over iedereen onthoudt
Emmelie “We kwamen elkaar tijdens carnaval opnieuw tegen, nadat we een aantal jaren daarvoor het altijd keigezellig hadden bij het begeleiden van een groepje kinderen tijdens de kindervakantieweek in ons dorp. Ik zei altijd: ik wil geen boer. Bovendien was ik wat ouder en werkte al, terwijl hij nog studeerde. Het besef kwam pas later dat ik hem toch wel erg leuk vond.
Ik ben opgegroeid als enig kind en kom uit een onderwijzersgezin. Ik moest wennen aan de andere levenswijze die bij het boerenbestaan hoort. Weinig vakantie en het maken van lange dagen is voor Tims familie vanzelfsprekend, maar voor mij niet. Wij gingen vroeger in de schoolvakantie vier weken kamperen in Frankrijk. Nu zijn dat twee weken waarvan Tim er één week bij is en de andere week weer aan het werk gaat.
Tekst gaat verder onder foto
Emmelie: “Het plan voor de streekwinkel is echt van ons samen.”
Om gezondheidsredenen heb ik mijn baan in het onderwijs moeten opgeven. Vlak daarvoor heb ik nog een managementopleiding gevolgd. Die skills kan ik nu goed kwijt in ons bedrijf. Door mijn gezondheid kan ik helaas niet fulltime meehelpen. Ik ben er voor onze zoon Thijs, help met de administratie, houd de social media bij en help waar dat kan mee in de winkel. Ik vind het ook leuk om nieuwe dingen te koken en recepten aan te passen, waarmee ons personeel vervolgens maaltijden en salades maakt. Om zo min mogelijk te verspillen, doen we zoveel mogelijk aan restverwerking. De cliënten van onze zorgboerderij eten elke dag een warme maaltijd met producten uit de winkel.
Het plan voor de streekwinkel is echt van ons samen. We kunnen daarom soms flinke discussies hebben over sommige beslissingen. Zoals over de inkoop van bepaalde producten. Ik probeer echt de grenzen op te zoeken van wat zou kunnen. Tim geeft dan tegengas. Wat ik knap van hem vind, is dat hij alles over iedereen onthoudt. Als hij een praatje maakt met de klanten weet hij nog precies of iemand jarig was of een feestje heeft gehad.
Maandag en dinsdag is Tim veel in de stal te vinden. Op vrijdagochtend rijdt hij met een veewagen met een aantal van onze varkens naar de slachterij. De technische delen verwerken we zelf tot vleesproducten voor in de winkel. Op zondagochtend ga ik graag met mijn moeder naar rommelmarkten. Als ik dan thuiskom, lunchen we samen en gaan we in de middag wandelen of fietsen met Thijs.”
Boerderij
Beheer
WP Admin
Bewerk bericht