1964: werkpaard bezorgde de dorpssmid veel werk

Op deze foto uit 1964 krijgt een paard nieuw hoefbeslag. Werkpaarden waren destijds nog onmisbaar in de landbouw ook al was de trekker bezig aan een inhaalrace. Een jaar na het nemen van deze foto zou het aantal trekkers het aantal werkpaarden overstijgen. Wat betreft de hoeveelheid trekkracht was dat overigens al veel eerder gebeurd, in 1959 om precies te zijn. Evengoed was het werkpaard bij veel boeren nog hard nodig bij het werk. Een trekker was immers duur en op de kleinere bedrijven ook nog eens erg onhandig.

Onderhoudsbeurt bij hoefsmid

Dorpssmeden hadden met al die werkpaarden een goede boterham aan het onderhouden van de hoeven. Die sleten vooral hard bij gebruik op de weg. Ook de boerenpaarden die op het land liepen, moesten regelmatig voor een onderhoudsbeurt naar de hoefsmid in het dorp. Nu komt de hoefsmid aan huis, destijds was het andersom. Als een paard hoefijzers nodig had, werden die eigenhandig gesmeed uit rechte stukken metaal. Voorgevormde ijzers waren er nog niet.

Boerenpaarden maakten vroeger onwaarschijnlijk lange dagen. ’s Ochtends voor dag en dauw werden ze uit het land gehaald, geroskamd en ingespannen. Tussen de middag was er even pauze en werden ze gevoerd, daarna werkten ze door tot melkenstijd. In de oogstperiode waren de dagen nog langer en alleen de zondag was een rustdag. Dit werkschema gold overigens niet alleen voor de werkpaarden, maar uiteraard voor iedereen: boeren, boerinnen, meiden en knechts.