Na de koeien: met de NVM-makelaar naar de toekomst

Als driejarige jongen legde de opa van Antoon van der Gun de eerste steen van de melkveehouderij in het Utrechtse Tull en ’t Waal, ingeklemd tussen de Lek en het Amsterdam-Rijnkanaal, omringd door forten van de Hollandse Waterlinie. Na vier generaties en zonder opvolging, besloot Antoon op 62-jarige leeftijd dat er meer in het leven was. Met behulp van NVM Agrarisch en Landelijk-makelaar Jaap Breeschoten vond de familie een oplossing op maat voor het bedrijf.

In 1980 kreeg Antoon van der Gun de leiding over de veehouderij van 38 hectare met vleesvarkens en melkkoeien. Aanvankelijk samen met zijn broer, totdat deze vijf jaar later trouwde en verhuisde naar Friesland. Antoon vervulde jarenlang met veel plezier zijn vak als veehouder, tot het enige tijd geleden toch ging kriebelen om wat anders te gaan doen. “Je kunt wel door blijven lopen tot je het ene been niet meer voor het andere kunt zetten, maar er zijn meer leuke dingen in het leven”, vertelt hij. “In gesprekken zei men: denk goed na wat je gaat doen als je stopt met koeien melken. Veel collega’s zijn in een zwart gat gevallen. Ik wilde niet stil gaan zitten, dat zit niet in de aard van het beestje.”

_{Tekst gaat door onder de foto}

Geen opvolging

Wat meespeelde: de kinderen hadden geen interesse in opvolging. Tegelijk waren er forse investeringen in het bedrijf nodig om te voldoen aan diverse milieueisen. Dat Antoon inmiddels een leuke nieuwe uitdaging had gevonden als bestuurder van kranen en verreikers bij een aannemer, gaf de doorslag. De familie nam de lastige beslissing om met de veehouderij te stoppen en de grond te koop te zetten, zowel het hoofdperceel als een nabijgelegen kavel naast een Hollandse Waterlinie-fort.

Denken aan alternatieven

De familie nam contact op met NVM Agrarisch en Landelijk-makelaar Jaap Breeschoten van Breeschoten & Vernooij in Werkhoven, die hen in het verleden al eens had geholpen bij taxaties van het bedrijf. “Als eerste hebben we de NB-vergunning op orde gebracht om de optie open te houden om het bedrijf als geheel aan een nieuwe ondernemer te verkopen”, vertelt de makelaar. Ook de eigendomsoverdracht van een in het verleden omgelegde watergang op het erf was nooit goed door het waterschap geregeld. “Gaandeweg werd duidelijk dat de kans niet groot was dat iemand op deze relatief geringe ruimte een toekomstbestendige veehouderij kon voortzetten”, vult Van der Gun aan. “Toen zijn we met de makelaar gaan denken over alternatieven.”

_{Tekst gaat door onder de foto}

Onverwachte beperkingen

Na diverse gesprekken meldde een fruitteler zich bij de NVM-makelaar. Het nabijgelegen bedrijf was snel aan het uitbreiden en had interesse in de 25 hectare grond naast het Waterlinie-fort. Er kwam nog behoorlijk wat bij de verkoop kijken: eeuwenoude wetgeving verbood het om in het schootsveld van het fort boven een bepaalde hoogte te bouwen. Dit bemoeilijkte het aanbrengen van overkappingen voor de gewassen. “Het was een voorwaarde voor de verkoop dat dit zou worden opgelost”, vertelt makelaar Breeschoten. “Het laat zien dat er ook bij grond voor agrarisch gebruik soms onverwachte beperkingen van kracht zijn. In samenwerking met de adviseurs van de teler is uiteindelijk bij de gemeente bedongen dat hij nu in aanmerking komt voor een alternatieve vergunning.”

Dijkversterkingen

Nadat de verkoop rond was, werd een ander deel verkocht aan een aangrenzend gelegen perenteler. Voor een stuk grond grenzend aan de Lekdijk had de makelaar een ander plan. “Toen duidelijk was dat we het perceel gingen opsplitsen, heb ik contact gezocht met Waterschap Stichtse Rijnlanden. Ik wist dat zij dijken in hun bezit willen hebben in verband met mogelijke dijkversterkingen die in de toekomst nodig zijn. Ze grepen de kans met beide handen aan.” Wel werd afgesproken dat Van der Gun het land tijdelijk mag blijven gebruiken, zo lang het waterschap nog niet aan de verstevigingen is begonnen.

_{Tekst gaat door onder de foto}

Reken je rijk

Daarmee is de transitie van het bedrijf een feit. Zo’n vijfenhalve hectare grond om het woonhuis blijft van de familie Van der Gun. In de oude schuur wordt asbest verwijderd en het dak geschikt gemaakt voor zonnepanelen. De stallen zouden kunnen worden gesloopt en bijvoorbeeld in het kader van ‘ruimte voor ruimte’ herbestemd als bouwkavels. Maar vooralsnog rekent Antoon van der Gun zich rijk met de nieuwe situatie, besluit hij: “We zijn gewend aan de vrijheid en dat we hier ver van ons af kunnen kijken. Dan is het nogal wat om buren te krijgen, dus voorlopig gaan we dat niet doen. We zien wel wat de toekomst brengt!”