Fokken op berengeur is bedrijfsafhankelijk

Wageningen – Het is mogelijk beren te fokken zonder berengeur. Dit blijkt uit het promotieonderzoek van Naomi Duijvesteijn van Wageningen UR.

Berengeur is voor 60 procent genetisch bepaald. Een hoge waarde van het hormoon androstenon zorgt ervoor dat varkensvlees gaat stinken. Duijvesteijn onderzocht de erfelijkheid van deze berengeur en selecteerde genen voor een fokprogramma voor beren zonder berengeur. Deze genen zijn gebruikt in het fokprogramma van Topigs Norsvin, die nu varkenssperma op de markt heeft gebracht dat, volgens het bedrijf, minstens 40 procent minder stinkers geeft aan de slachtlijn. Een onderzoek van Carola van der Peet-Schwering van Wageningen UR bewijst dat dit niet voor alle bedrijven geldt. Het percentage beren met berengeur daalde maar op de helft van de proefbedrijven met 40 à 50 procent. Op de andere bedrijven daalde het percentage met berengeur echter niet of steeg zelfs iets. Het effect op berengeur lijkt dus bedrijfsafhankelijk te zijn. Naast de 60 procent die bepaald wordt door de eigen genen van het varken, wordt twaalf procent van de berengeur bepaald door de genen van de hokgenoten. Het sociale gedrag van de andere varkens in het hok heeft invloed op het androstenon-gehalte bij een beer. ‘Voorbeeld: als één beer in het hok gaat stinken om een zeug aan te trekken, dan gaan er vaak meer beren stinken’, zegt Duijvesteijn. Uit het onderzoek van Van der Peet-Schwering blijkt daarnaast dat het selecteren op minder berengeur niet automatisch effect heeft op minder ongewenst gedrag bij beren. De fokwaarde voor berengeur had geen effect op het aantal sprongpogingen, het aantal keer kop tegen een ander varken en het aantal keer achtervolgen.