‘Na dip moet varkenshouderij voerkosten verlagen’

Vitaliseren is overbodig als de varkenssector zijn sterke kanten aanspreekt en de voerkosten verlaagt, schrijft columnist Erwin van de Wolfshaar.

Afgelopen maand was ik voor het eerst op vakantie in de Verenigde Staten. Het land van de onbegrensde mogelijkheden, althans dat is het beeld dat de meeste mensen erbij hebben. Terwijl wij een schitterende tocht van 4.800 kilometer langs de westkust en door Nationale Parken reden, werd in Nederland het Actieplan Vitale Varkenshouderij gepresenteerd, met oplossingen voor meer rendement: meerwaarde creëren, krimpen met dieraantallen en samenwerken in de keten.

Twijfels bij Actieplan Vitale Varkenshouderij

Ik heb mijn twijfels bij het plan. Krimpen met dieraantallen zal niet veel opleveren, want deze productie zal direct in het buitenland of door melkvee worden overgenomen. Ook samenwerking in de keten is een mooie kreet, maar de stap richting integraties, zoals in het buitenland, lijkt me ook niet gewenst. Misschien moeten we iets meer kijken naar wat we al hebben.

In Nederland hebben we een superlogistiek, perfect klimaat en veel kennis. Strenge wetgeving en dierenactivisten hebben ze inmiddels ook in het buitenland. Ik heb in Amerika weinig gezien van het beloofde land. Het is uitgestrekt, droog of juist erg nat, nauwelijks personeel te krijgen en de mentaliteit is dramatisch. Varkens zaten in een ander gebied, dus het beeld was grote dairyfarms met duizenden koeien afgewisseld met kleine farms met Black Angus-stieren.

Black Angus is mooi voorbeeld van effectief vermarkten

De Black Angus is wel een mooi voorbeeld van hoe je een product moet vermarkten. In elk restaurant stond deze biefstuk bovenaan de menukaart, gevolgd door de ‘gewone steak’. Als we het over meerwaarde hebben, dan ligt daar een mooie uitdaging voor het Holland varken. Nichemarkten zijn geen oplossing voor de hele sector, maar slechts voor een kleine groep. De Black Angus is bij uitzondering wel in staat om haar zogenaamde kwaliteit als bulk te verkopen!

‘De weg naar het Holland-varken is lastig en lang’

De weg naar het Holland-varken is lastig en lang. Ik denk dat we moeten blijven focussen op de kostprijs. De grootste kostenpost is nog altijd het voer en vrijwel alle voerleveranciers maken torenhoge winsten. Ze kunnen ongedwongen ‘inkoop plus’ werken. Ze kopen grondstoffen en vervolgens komen de kosten voor malen/mengen, transport en marge er nog bovenop. Altijd winst voor de voerfabriek; Of de graanprijs nu hoog of laag is.

‘Alle fabrieken kunnen goed voer maken!’

We moeten emoties loslaten. Nu hebben we vaak het gevoel dat er maar één fabriek is, die goed voer kan maken. Dat kunnen ze echt allemaal! Door kennis los te koppelen van de fabriek kunnen we ze dwingen om scherper en tegen kostprijs te werken. Ze verliezen dan hun toegevoegde waarde en er is momenteel voer zat in de wereld!

We moeten blijven kijken naar onze positie, maar de dip lijkt voorbij en als we meer focussen op de kosten, heeft onze sector echt geen vitalisering nodig!