Beren mesten

Het houden van beren is voordelig maar kent ook een schaduwzijde. De fokkerij moet de oplossing bieden.

We weten dat het houden van beren aantrekkelijk is. Beren groeien harder en gaan efficiënter met hun voer om. Omwille van berengeur, onrust in de stal en onbekendheid met de afzetstructuur is het fenomeen van beren mesten nooit echt losgekomen. Onder invloed van dierenwelzijnsdiscussies, imago-eisen binnen speciale concepten en gestructureerde afzetkanalen komt het houden van beren de laatste jaren wat meer in de belangstelling te staan. Dit heeft geleid tot de EU-afspraak dat we na 2018 het castratiemes definitief als een gewezen historisch cultureel erfgoed gaan beschouwen.

Wat zich wreekt, is dat we allemaal in de berenboot zijn gestapt, maar niet nagedacht hebben over visie, strategie en afzetstructuur op de langere termijn. We zitten er volop in, maar weten eigenlijk niet hoe verder. Alles draait daarbij om een goede en onbesproken afzet, die steeds meer stagneert vanwege het probleem van berengeur. Vleesverwerkers klagen dat zij de prijs niet in de benen kunnen houden, mede vanwege dit item. Het buitenland weigert stelselmatig beerbiggen, en consumenten schrappen varkensvlees van het menu bij confrontatie met onwelriekende geurtjes.

We hebben dus een probleem. Slachterijen zoeken steeds meer naar een kortingssystematiek om daarmee het beren mesten te ontmoedigen. Onderzoekend Nederland stort zich in allerlei overleg­organen en wetenschappelijke gremia om het probleem helder te krijgen. Ondertussen wordt de druk vanuit maatschappij, politiek en welzijnsgoeroes verhoogd om te stoppen met castreren, daarbij verwijzend naar de gemaakte EU-afspraak.

Wij mesten al vijf jaar beren en doen dat met volle tevredenheid. De cijfers zijn een fractie beter, onrust in de stal hebben we nagenoeg niet en daarbij is het gewoon een lekker gevoel sterke kerels in je hokken te hebben! Beren mesten is leuk. Dat doet inmiddels een meerderheid van de vleesvarkenshouders in Nederland met mij, 80 procent van de mannelijke vleesvarkens zijn beren. En dat moet zo blijven. Vraag is niet of, maar wanneer we in Europa uitsluitend beren mesten. Niks is zo onnatuurlijk als castreren, we komen tegemoet aan actuele dierenwelzijnsnormen, het is economisch afdoende bewezen en maatschappelijk een gelopen race.

De oplossing moet komen uit de hoek van de ­genetica. Geen halfwas zaken zoals entingen, aangepaste voeders of flexibele aflevergewichten. Men heeft voldoende toegang tot alle noodzakelijk elementen die nodig zijn om het probleem voor eeuwig te tackelen. Er is geld, expertise en een groot internationaal wetenschappelijk netwerk met de nieuwste technologie. Dus fokkerijwereld, schiet u een beetje op!