Geen bier voor de Wagyu

Mitsuko Oikawa (66) mest samen met zijn zoon Tetsuko (38) 56 Wagyu-runderen.

Foto’s en tekst: Marleen van Sleuwen

De runderen krijgen vooral rijststro als voer, maar ook tarwe, gerst, zemelen, soja en wat mais. Bier krijgen ze niet. Dat heeft de veehouder wel eens geprobeerd. De marmering van het vlees werd er niet beter van. Hooguit kregen de dieren wat meer trek in eten, maar het was te duur om bier te voeren voor dit geringe effect.

Alleen of met z’n tweeën zitten ze in een hok. Naar buiten gaan is er niet bij. “Het land is vrij nat en er is te weinig land om de dieren naar buiten te laten. Het is veel efficiënter om ze binnen te houden”, vindt Mitsuko.

De schuur is open aan de zijwanden. De vloeren zijn volop ingestrooid met zaagsel.

De runderen krijgen geen dagelijkse massage. Wel borstelt de veehouder ze regelmatig. Hij zegt dit elke dag 5 tot 10 minuten te doen, maar de mestkorsten op sommige koeien laten zien dat dit met een korreltje zout genomen moet worden.

Balen rijststro liggen klaar om gevoerd te worden.

Veel ander voer ligt er niet in de voeropslag. Wat zakgoed en een klein hoopje graan.

In de winkel is goed te zien hoe mooi het vlees gemarmerd is met vet. Per kilo geslacht-gewicht brengt het Wagyu-vlees de boer 3.150 yen (€19,50) op. De runderen zijn op 28 tot 30 maanden slachtrijp en hebben dan een geslacht-gewicht van 450 tot 550 kilo.

Japanners eten het Wagyu-vlees door het in dunne plakjes heel even in de kokende pan in het midden van de tafel te houden. Het wordt ook wel in kleine blokjes als een biefstuk gebakken. Maar het moet nog wel met stokjes vast te pakken zijn.

Bekijk ook de foto's van Wagyu-fokbedrijf Takahashi »