‘Vraagtekens bij recordwinst Fonterra’

Het afgelopen jaar is gekleurd door crisis op de zuivelmarkt, lage melkprijzen en dito inkomens voor melkveehouders. Wereldwijd.

De oorzaken zijn bekend. Gestegen productie, geopolitieke strubbbelingen en crisisgevoel bij consumenten hier en in verweggistan.

Gelukkig lijkt het tij te keren.De eerste positieve signalen zijn zichtbaar op de zuivelmarkten. Rabo-man Ruud Huirne kan een fles wijn incasseren: hij wedde in april dat de melkprijs voor het einde van het jaar weer in de lift zou komen te zitten.

Recordwinst tijdens crisis

In de stroom positieve berichten valt eentje in het bijzonder op: Fonterra scoorde een recordwinst over het afgelopen boekjaar. Wat moeten we daar van denken? Terwijl de melkveehouders down-under zuchtten onder de crisis, in Australië de melkprijs met terugwerkende kracht werd verlaagd, boekte deze coöperatie de hoogste winst ooit!

‘Waarom geen betere melkprijs?’

Logisch dat het bericht zure reacties scoort. Had dit ‘eigen bedrijf’ dan niet een betere melkprijs kunnen betalen? Die vraag kun je hier stellen aan FrieslandCampina. Dat had geen recordwinst – dat was een jaar eerder – maar is wel kapitaalkrachtig genoeg om €15 miljoen te reserveren voor de betaling van niet geleverde melk.

Er zijn allemaal redelijke, rationele verklaringen. Zoals: tegenover zulke goede jaren staan ook slechte. En: de continuïteit moet gewaarborgd zijn. Of: het is allemaal conform afspraak. Bovendien: de melkprijs is beter dan bij anderen. Allemaal waar. Ook komt de winst toch wel bij de leden. Toch knaagt het gevoel. Het (melk)geld maakt wel een erg lange omweg via de winstrekening van de coöperatie. Bovendien zijn melkleverantie (boeren) en winstdeling (aandeelhouders) niet per definitie precies evenredig, vooral als er externe aandeelhouders zijn (Fonterra).

Kortom, het is uit te leggen, maar dat kost wel moeite.