‘Melken in Mongolië: taalproblemen’ (1)

Natuurlijk kan ik geen vloeiend Mongools, ik praat aardig Engels, gebrekkig Duits, 10 woordjes Russisch, Nederlands en een beetje Fries. Die taal is op dit moment mijn grootste struikelblok.

Het leren van Mongools gaat heel goed en de werknemers hier willen graag een woordje Engels spreken, maar alle begin is moeilijk.

Van de week liep ik bijvoorbeeld rond een uur of 1, wanneer iedereen een soort siësta heeft, even door de stal. Ik zag dat het water op was. Nu lijken de woorden voor water en voer behoorlijk op elkaar in het Mongools. Ik liep naar degene die verantwoordelijk is voor de watervoorziening en probeerde met mijn woordjes Mongools, ondersteund door handen en voeten, duidelijk te maken dat het water op was. Het openzetten van de kraan werkte namelijk ook al niet. Vervolgens dacht ik dat hij het begreep, hij riep namelijk iemand anders van bed. Deze jongen begon geschrokken naar de verreiker te lopen en even later zag ik hem voer laden. Dat water was er nog steeds niet …  Gelukkig hadden de koeien wel voldoende te eten!

Elke dag leer ik weer wat bij. Stukje bij beetje gaat het dus beter. Om het taalproces wat te vergemakkelijken, gaan we een whiteboard ophangen met een Engels woord erop en de Mongoolse vertaling erachter. Op die manier kunnen de mensen hier ook een beetje Engels leren. Zo heeft iedereen er iets aan dat ik hier ben.