‘NMV zeurt zich machteloos’

De Gecombineerde Opgave moet 15 mei binnen zijn. Staatssecretaris Martijn van Dam is onverbiddelijk. NMV-voorzitter Harm Wiegersma vindt dat heel erg. De argumenten die hij gebruikt zijn mager. Hij noemt traag internet, te veel regels en nog wat van dat soort snertargumenten.

In reacties op zijn geklaag wordt hij een zeurpiet genoemd. Ik ben dat daar mee eens. Hoe kan een voorzitter van een organisatie, die boeren vertegenwoordigd, ooit voor vol worden aangezien als hij zijn energie richt op dit soort kleinigheden? Geen wonder dat melkveehoudersvakbond NMV niet wordt gezien als een vertegenwoordiger van boeren en dat Van Dam kiest voor LTO.

Natuurlijk, Wiegersma vertolkt de mening van veel boeren van zijn achterban. Het zijn de boeren die hun zaakjes niet op orde hebben. Die veel te laat zijn begonnen om de aangifte te doen. Die een hekel hebben aan de regels en het invullen van de formulieren moeilijk vinden. Dus stellen ze maar uit en zijn boos als ze geen uitstel krijgen.

Moet Wiegersma als voorzitter van NMV het lijdelijk verzet van die groep achterblijvers als leidraad nemen voor zijn beleid? Moet hij daarvoor aan de bel trekken bij het ministerie en luid klagen dat hij het oneens is met het handhaven van de datum? Nee dus.

Geloofwaardigheid kwijtraken

Er schuilt ook een groot gevaar in. Iemand die altijd klaagt raakt zijn geloofwaardigheid kwijt. Je kunt niet vragen om subsidie van de overheid en marktbescherming en op hetzelfde moment de regels veroordelen. Dat zien we wel gebeuren. Bij overheid en steun hoor nu eenmaal regelgeving.

De leiders moeten niet achter deze klagers aan lopen. Wat missen de vakbonden voor de veehouderij en ook andere, aansprekende leiders, zoals wijlen Wien van den Brink. Die had in brede kring gezag. Er werd naar geluisterd.

Onbelangrijke gesprekspartners

Dat is voorbij. Daarmee worden vakbonden ook onbelangrijk als gesprekspartner voor overheden. Hoogstens productief als actievoerder, bijvoorbeeld in Brussel. Zoals Sieta van Keimpema van DDB, die grote bewondering verdient voor haar vasthoudendheid aan achterhaalde standpunten en het op de barricaden staan voor de melkveehouders. Maar op de vraag wat het heeft opgeleverd, moet je het antwoord schuldig blijven. Dat geven ze zelf ook wel toe. Kijk maar naar de strijd voor het behoud van de melkquotering; die is verloren. En kortgeleden nog de vraag aan Brussel om de melkprijs te ondersteunen. Het heeft niets opgeleverd.

Vakbonden houden LTO in het zadel

LTO vaart er wel bij. Door de opstelling van de vakbonden in de landbouw is de LTO de enige serieuze gesprekspartner geworden. In het zadel gehouden door diezelfde vakbonden.

Dat zullen ze zeker niet toegeven, maar ik kan niet tot een andere conclusie komen.