‘Bezuinigen op het huishoudboekje’

“Dat wordt deze zomer geen vakantie en geen nieuwe zomerkleren”, sombert Hanna als ze leest dat de garantieprijs van FrieslandCampina is verlaagd tot €27,40. “We moeten blij zijn als we de rekeningen kunnen betalen.”

“Dan verhogen we toch de kredietruimte bij de bank?”, reageert Hans luchtig.”Die is er om te helpen als het zwaar weer is. En dat is het nu. Ik zou er me niet zo druk over maken. Natuurlijk, de melkprijs is hartstikke laag en wordt voorlopig ook niet beter. Maar dat betekent toch niet dat je met een lege maag naar bed hoeft? En vakantie is net als eten, je hebt het nodig. Even de accu opladen en dan weer met frisse moed de problemen te lijf gaan.”

Verschillen tussen generaties

“Wat een verschil tussen twee generaties”, denk ik. Hanna vertegenwoordigt de oude, die vindt dat je geen geld van de bank moet lenen voor luxe uitgaven als vakantie vieren en kleren kopen. Hans is van de nieuwe lichting. Die gaat minder uit van de beschikbare middelen en redeneert vanuit de behoeften. De nieuwe generatie vindt vakantie en kleren een eerste levensbehoefte. Wij vinden dat luxe, die pas op de laatste plaats komt.

Dat is in boerengezinnen altijd zo geweest. Als er geld wordt verdiend, gaat dat eerst naar het bedrijf. Als dat op orde is, komt de boerin aan de beurt.

Gedateerde boerenkeukens

Hanna knikt als ze dit leest: “Je ziet het ook in Boer zoekt Vrouw. De inrichting van de boerenkeukens is vaak gedateerd. Soms nog schrootjes, die in hedendaagse woningen al lang niet meer voorkomen. Zo lang de apparatuur werkt en het dak waterdicht is, komt het woonhuis op de boerderij op de laatste plaats. En ook de vakantie. Ik zou mij helemaal niet prettig voelen om met geleend geld op vakantie te gaan.”

Rood staan is deel van ondernemen

“Ik wel”, zegt Hans. “Rood staan bij de bank is een onderdeel van ondernemen. En reken maar dat wij met de kinderen deze zomer weer gaan. Je kunt het de kinderen ook niet aandoen; thuisblijven, terwijl alle vriendjes op vakantie gaan. En er komen moderne kleren als dat nodig is. Dat verdient mijn vrouw overigens wel.”

“Wij zijn niet meer bij de tijd”, verzucht Hanna.