Boerinnen voerden in het kader van #kalverliefde actie in Den Haag.<br /><em>Foto: ANP </em> RundveeOpinie

‘Kalverliefde: nu de consument onderwijzen’

Ons boerinnenprotest #kalverliefde 2 weken geleden in Den Haag was succesvol en respectvol. Maar we hebben nog een lange weg te gaan.

Dankzij Jaco Geurts werd onze petitie buiten, temidden van wel 250 boerinnen, overhandigd aan de vervangster van onze staatssecretaris, die zelf helaas in Brussel zat te vergaderen over boerenzaken.

Aangrijpende ervaringen met kalf bij koe

Onder ons was Agnes, zelf nog een zeer jonge boerin. Zij vertelde haar aangrijpende ervaringen met het houden van kalfjes bij de koeien. Over het niet slagen van haar ideaal. Want het lijkt zo mooi om koe en kalf niet te scheiden. De ongewilde en teleurstellende gevolgen waren echter te groot en te talrijk.

Natuurlijk kwam Marianne Thieme pas naar buiten toen dat verhaal al verteld was. Zij liet niet na de aanwezige journalisten zonder blikken of blozen te melden dat alle kalfjes die bij de moeder weggehaald worden, preventief antibiotica krijgen. Pardon?! Ik kon mijn oren niet geloven. Dit is pertinent onwaar. Juist door de kalfjes snel voldoende biest te geven en hen naar een schone, speciaal voor kalfjes ingerichte stal te brengen, voorkom je dat ze antibiotica nodig hebben.

Lees ook het interview met boerin Klazien Broeks: #Kalverliefde: bestuur op feiten, niet op emotie

En het is niet zo dat we onze kalfjes weghalen omdat onze stallen er niet voor geschikt zijn; het is andersom. Omdat is gebleken dat er te veel kalfjes het eerste jaar niet halen als ze bij de moeder blijven, zijn onze stallen er tegenwoordig niet meer geschikt voor. Niets gemakkelijk dan je kalfjes lekker bij de koe te laten. Dan hoef je er ook niet druk mee te zijn. En het hoge percentage kalversterfte dan maar voor lief nemen? Dat wil toch niemand!

Hoe brengen we de discussie over aan burgers?

Mijn Gooische PvdD-vriendin was ook ter ore gekomen dat ik een dagje van het erf was geweest. Haar opmerking dat we ‘toch wel ver van de natuur verwijderd waren’ schoot me in het verkeerde keelgat. “Jij voert je honden toch? Of stuur jij jouw honden het weiland in om een lekker konijntje te scoren? Betekent dat dat je niet goed voor je honden zorgt, of dat hun welzijn daaronder te lijden heeft?” Het werd een heel pittige discussie.

Als ik het al niet uitgelegd krijg aan een vriendin op het platteland, hoe gaan wij het dan overbrengen aan burgers die op 5 hoog achter op een flatje wonen? We hebben een grote, verantwoordelijke taak. Naast het produceren van eerlijk, gezond, milieu- en diervriendelijk voedsel, moeten we ook de consument onderwijzen. Want niemand anders doet het.

Beheer
WP Admin