‘Fosfaatrechten cadeautje voor stoppers’

Worden de fosfaatrechten een feest voor de melkveehouders die toch al wilden stoppen? Het lijkt er wel op. De geruchten over verhandelbare rechten zijn sterk. Stoppers krijgen daarmee een fors financieel cadeau.

Reken maar even mee. Stel je hebt een bedrijf met 70 koeplaatsen. Ga er eens van uit dat die per plaats €5.000 waard zijn. Dat maakt het lieve sommetje van €350.000. Zomaar voor nop gekregen, en kassa als je ze verkoopt. Misschien dat er nog een korting afgaat bij het verhandelen, maar zelfs dan blijft er nog een paar ton over. 

Geld waarvan je niet kon vermoeden dat je het kreeg. In plaats van quotumbungalows ontstaan straks fosfaatbungalows bij de dorpen, want er valt wat te besteden bij het stoppen.

Dat was bij de komst van de melkquotering een tikkeltje anders. Toen geloofden de boeren nog niet zo erg in cadeautjes. De eerste melkquota werden voor superlage prijzen verhandeld. Pas later kwam de echte financiële waardering voor het quotum. Toen waren we jaren verder.

Stoppende boer wrijft in zijn handen

Nu niet. Voordat er rechten zijn, vliegen de prijzen over tafel. Sommigen denken zelfs dat een recht €15.000 waard wordt. Dat lijkt me overdreven. Maar het is wel zo dat er na de invoering meteen handel ontstaat, met stevige prijzen. De stoppende boer wrijft in zijn handen. Wat een meevaller. Voor hem brengt het einde van de melkquotering plotseling fiks geld in het laatje.

Groeiers moeten naar de bank

De boer die wil of moet uitbreiden, kijkt knarsetandend toe. Van zijn oorspronkelijke begroting klopt geen bal meer. Hij moet weer met hangende pootjes naar de bank om de financiering op te rekken. In de hal van het bankkantoor komt hij wellicht de stoppende boer tegen. Die heeft een gesprek met zijn bankman over het beleggen van zijn geld. Zuur.

Veehouderijsector wordt armer

Ook zuur is het voor de hele veehouderij. Er stroomt, net als met de melkquotering, weer geld uit de sector. Die verarmt. En dat in een tijd dat de banken minder interesse tonen in het uitlenen van geld in de agrarische sector. Ze kunnen elders meer verdienen.

Kortom, naast alle andere bezwaren tegen de fosfaatrechten is er ook het financiële onrecht. De één lacht en de ander huilt, door dezelfde regel. Is het ook wat om de stoppers veel sterker af te romen? Lijkt me redelijk, want anders betaalt de sector en speciaal de groeier het gelag.