‘Annie tackelt Martijn‘

Compliment voor Annie Schreijer-Pierik, Europarlementariër voor het CDA. Zij twijfelde aan hetgeen staatssecretaris Martijn Van Dam de Tweede Kamer vertelde over de weigering van Brussel de wet op de fosfaatrechten goed te keuren.

Ze vroeg Brussel om de waarheid en die kreeg ze.

Ontluisterend voor Van Dam. Die blijkt al op 7 juli te zijn geïnformeerd over de bezwaren die Brussel tegen de wet heeft. Wat doet Van Dam? Juist, hij houdt zijn mond dicht en praat vrolijk verder met LTO, NMV, zuivel, banken en nog een aantal organisaties over een fosfaatakkoord.

Alle deelnemers rekken zich uit om tot overeenstemming te komen. Dat blijkt vooral achteraf, nu organisaties afhaken en de zuivel uit elkaar valt. Ze kiezen voor het eigen belang en niet voor het gemeenschappelijke belang van de sector, zoals DOC, particuliere kaasfabrieken A-ware en Henri Willig plus nog wat groepen grondgebonden boeren.

Met die organisaties en groepen sprak de staatssecretaris maandenlang over de oplossing, met in zijn achterhoofd de wetenschap dat Brussel grote bezwaren had tegen de voorgestelde fosfaatwet. Hij heeft dus de hele tijd zijn gesprekspartners misleid. “Besodemieterd“, zegt onze Hans onparlementair, maar zo voelt het wel. Want bij hem regeerde de leugen.

Hoe kun je als sector ooit weer zaken doen met deze staatssecretaris? Het vertrouwen is weg. Als het een koopman was die bij ons op het erf kwam, wees ik hem de deur. Met onbetrouwbare mensen doe je geen zaken.

Het verweer van de staatssecretaris is zwak. Hij zegt nu dat hij het signaal van Brussel niet zo zwaar heeft ingeschat. Dat zegt veel over hem. Kennelijk is hij niet in staat de taal van Brussel te spreken, laat staan dat hij die verstaat.

Dankzij Annie Schreijer weten we dit. Ze heeft hem deskundig gekeeld. De eerste opwelling is dat we niet meer met hem moeten overleggen. Gewoon doodzwijgen. Hij verdwijnt straks toch, want het minipartijtje PvdA zal zeker niet weer een staatssecretaris leveren.

Maar dan het dilemma. De komende weken, maanden, moeten knopen worden doorgehakt om de derogatie te behouden. Er moet een algemeen verbindend verklaring komen. Kort gezegd, we kunnen niet zonder hem.

Ik ben blij dat ik niet met hem om tafel hoef. Dan zouden de kopjes op tafel rammelen.