‘Zuivel, voer en boer aan zet’

Ik wil niet aan de zijlijn blijven staan en kijken hoe de puinhoop en de imagoschade elke dag groter worden.

De melkveehouderijsector is in rep en roer. Het door de overheid bedachte fosfaatrechtenstelsel is aan Brussel voorgelegd, maar niet in orde bevonden. Staatssecretaris Van Dam heeft een aantal aanpassingen moeten doen, en daardoor treedt de wet pas op 1 januari 2018 in werking. Dit houdt voor dit moment in dat er niets is en een ieder zoveel vee mag houden als binnen zijn geldende vergunningen en de AMvB grondgebondenheid is toegestaan. Met andere woorden: de chaos is compleet, en erger nog: de zo vurig gewenste duidelijkheid ontbreekt nog steeds.

Als er niet wordt ingegrepen in het aantal dieren in ons land, dan wordt een nieuwe derogatie voor de jaren 2018 tot 2022 zo goed als zeker niet afgegeven door Brussel. Immers, in de huidige periode voldoen we niet aan de afspraken voor de jaren 2015, 2016, en als het zo doorgaat ook niet voor 2017. Als u en ik een afspraak maken voor vier jaar en ik kom hem drie jaar niet na, dan gaan wij samen geen nieuwe afspraak meer maken, toch?

Mocht de nieuwe uitzondering (derogatie) er niet komen, dan is lang niet alle mest plaatsbaar of verwerkbaar in ons land. Het CBS heeft er wat aan gerekend, en het aantal koeien dat aan de slachthaak zou moeten ga ik hier niet opschrijven. Kortom wat mij betreft: alle ballen op het binnenhalen van een nieuwe afspraak voor ruimere normen voor het gebruik van onze waardevolle mest. Op de politiek reken ik niet meer; de VVD wil minder regels en de agenda van de PVDA is wat duister voor mij. Komt bij dat er bijna verkiezingen zijn en dan zijn de dames en heren politici op straat met folders, stickers en rode rozen.

Werk aan de winkel

Blijft over: de sector. Dezelfde sector die een aantal jaar geleden een grote broek aantrok en riep: ‘Wij regelen het zelf!’. De politiek blij en de sector toen ook. Nu zijn we zover dat we mogen leveren; immers, de tijd van alles en iedereen de schuld geven is voorbij. Werk aan de winkel, dus. DDB, NAJK, NMV en LTO kunnen mooie plannen maken, maar niets afdwingen. De banken gaan ook niets doen, die hebben het druk met personeel ontslaan en Bijzonder Beheer faciliteren.

De veevoersector en de zuivel blijven over. Eerstgenoemde kan het fosfaatgehalte in het veevoer verder verlagen. Je kunt ook denken aan het verbieden van P-rijke producten zoals raap, tarwegistconcentraat en bierbostel. Dit zet zoden aan de dijk, maar niet voldoende om onder het afgesproken fosfaatplafond van 2002 uit te komen.

Dan de zuivel. Een ieder die meer dieren heeft dan op 2 juli 2015 weet dat er een wet aankomt die deze extra dieren gaat reguleren. Ook kunnen we allemaal een paar procent inleveren. Beter nu één koe inleveren, om er straks twee meer te melken. Het inleveren zal niet vrijwillig gaan, en dat het pijn doet en juridisch lastig is, staat als een paal boven water. Maar beter nu de pijn, dan aan de zijlijn blijven staan en kijken hoe de puinhoop en de imagoschade elke dag groter worden. Dat mag in mijn ogen niet gebeuren.