‘Duurzame dictatuur?’

In mijn mailbox kwam binnen dat ik genomineerd was voor de Duurzame 100. Nu moet ik heel eerlijk bekennen: ik vind de Duurzame 100 fout. Je wilt toch niet in een lijstje met Marianne Thieme?

En de jarenlange aanvoerder van deze top, Marjan Minnesma, heeft de rechterlijke uitspraak afgedwongen dat klimaatbeheersing móet. Ik vind dat eng. Het zijn autoritaire denkers die hun mening zo veel beter vinden dan de rest, omdat anders de wereld vergaat. Het doel heiligt alle middelen. Ecodictatuur is wat mij betreft net zo erg als oliedictatuur. Ik heb de formulieren voor de nominatie niet ingevuld. Sorry, ik heb ook zo mijn principes.

Duurzaamheidsdenkers

‘Duurzaamheidsdenkers’ zijn vaak extreem conservatief en autoritair. Op het reactionaire af. Als boerin kan ik daar niks mee. Los van dat het klimaat mogelijk verandert door menselijk handelen, moeten we ook zeker gaan denken aan klimaatacceptatie. In een extreem klimaatjaar als 2016, zie je dat goed onderhouden bodems met een mooi organischestofgehalte het beter doen. Dus laten we kunstmest nou eindelijk eens mogen vervangen door digestaat. Maar nee, digestaat is van megastallen, dat vindt de duurzame dictatuur niks voor de landbouw.

Reactionair conservatisme

Dit jaar heeft Ferwerda gewonnen. Iemand die iets doet voor ecosystemen in een crisis, dus ‘uitputting van landbouwgronden, gekapte wouden en bossen, het uitsterven van soorten, door mensenhanden veroorzaakte woestijnen’. Oké, laat hem dan de Veluwe weer eens herstellen. Een beter voorbeeld kan ik niet bedenken. Maar nee, dat is Natura 2000-gebied, daar moet hei blijven, ook al verandert het klimaat 100 keer, en moeten we gaan beregenen daar. Hei zal er blijven. Dat bedoel ik met reactionair conservatisme.

Mijn man Jan Dirk was vorig jaar al genomineerd en had netjes alle papieren ingevuld. Hij kwam er toen niet in. Dit jaar opeens wel! Op nummer 67! Twee kinderen van ons wonen in Amsterdam, zij waren bij de uitreiking. Supergezellige avond. Tja, alles beter weten is ook niet alles …