Minder, minder, minder

De derogatie laat zich kenmerken door minder van alles. Tijd dat de koelkasten eens leeg raken!

Waar veel ophef ontstond toen Geert Wilders een paar weken geleden ‘minder’ riep, komt naar mijn persoonlijke mening de beroerdste ‘minder’ dit jaar uit de keel van een andere Haagse politicus: Sharon Dijksma. Zij vertelt doodleuk dat, om de derogatie te krijgen, de bedrijven die derogatie toepassen veel minder mais mogen telen en ook nog eens 10 procent minder stikstof mogen uitrijden per hectare.

Dijksma heeft, zoals mijn vader vroeger zei, ‘makkelijk praten zolang ze het vlees nog tussen haar tanden vandaan kan purken’. Haar handelen toont dat voedsel voor haar een vanzelfsprekendheid is. Zelfingenomen en niet gehinderd door enige kennis zet ze de roofbouw-lijn door. Roofbouw op het land, die uitmondt in roofbouw op het vee en onze portemonnee. Ieder weldenkend mens 
begrijpt dat een groot probleem ontstaat als je jarenlang 90 procent (of minder) bemest van wat via producten aan het land onttrokken wordt. 

De enige en beste remedie, die ik als eerste mevrouw Dijksma gun, is honger. Een plots lege koelkast maakt waarschijnlijk meer indruk dan alle geluiden vanuit de sector. Mevrouw is teleurgesteld door de reactie vanuit de sector op de nieuwste derogatie eisen. Hiermee geeft ze helemaal aan los te staan van de landbouw én werkelijkheid. ‘Dit was het hoogst haalbare in Brussel’, zegt ze. Nou mevrouw Dijksma, zelfs het hoogst haalbare kan wel eens niet goed genoeg zijn.

Nederland, het meest roomse jochie van de klas, moet eens leren van alle ondeugende klasgenoten die de regels anders interpreteren. Wordt het niet eens tijd het grondwater op een diepte te gaan meten zoals andere EU-genoten dat doen? Dat is beter dan direct na een regenbui met je monsterpotje onder de eerste beste drainpijp gaan hangen.

En de boer? Hij staat erbij en kijkt ernaar. We laten ons verleiden de stal te verlengen, land te kopen, stappentellers of tochtdetectie te plaatsen en mee te doen in de laatste revolutie in de fokkerij: de genomics. Tuurlijk, op technisch gebied is er altijd vooruitgang te halen. Maar daarmee kunnen we onmogelijk opboeren tegen de bedreigingen die van buiten komen.

Het juk met eisen hangt bij mening boer als een pittig frontgewicht om zijn nek. Derogatie, mestverwerking, gps op mest- en nu ook op veewagens, ik kan zo een lijst van een paar kantjes maken. De eisen stapelen driftig op bij een gelijkblijvende of dalende opbrengstprijs. We kunnen natuurlijk de kansen binnen al deze bedreigingen opzoeken met strokenbemesters, gps toeters en bellen,  verschillende melksamenstellingen, en ga zo maar door.

Of we kunnen het gewoon eens op de Franse manier doen. Dan bedoel ik niet de manier van boeren, maar van actievoeren! Als wij binnenskamers brommen, heeft de Franse boer al alle registers opengetrokken. Dat zal altijd meer effect hebben dan stil in je hoek blijven zitten. En Dijksma? Die kan dan tenminste op de tv nog eens zien wie voor haar volle koelkast heeft gezorgd.