Boerderij zoekt nieuwe eigenaar

We hadden het bijna opgegeven. Een toekomst als boer zat er niet meer in, dachten we. Maar na vijf jaar zoeken krijgen we een telefoontje.

Heel eerlijk gezegd, we hadden het opgegeven. Een toekomst als boer, het zat er niet meer in. Vijf jaar zoeken, Noorwegen doorkruisen, energie – en geld – in plannen steken, teleurstellingen verwerken. Met de geboorte van ons jongste dochtertje stond alles zó op zijn kop dat we de handdoek in de ring gooiden.

Maar nee! Rond kerst werden we gebeld door een collega. Zijn buurman, een melkveehouder, gaat de boel verkopen. Mijn collega, zelf ook boer, had liever goede buren dan extra grond. Zouden wij geïnteresseerd zijn?

Superlocatie

Het klinkt ons in de oren als een droombedrijf: vlakke, steenvrije grond, aaneengesloten rondom de boerderij, ligboxenstal van tien jaar oud, superlocatie. En ook nog eens in dezelfde gemeente, zodat de kinderen niet eens van school hoeven te wisselen. De prijs is niet mild, dat moet gezegd. Maar dan stellen we onszelf de vraag: hoe graag willen we het hebben?

Geld

Hoeveel geld hebben we over voor een sloot aan antieke houten gebouwen en een traditionele bergboerderij, waarvan we geen gebruik zullen maken in verband met de te overbruggen afstand? Hoeveel geld hebben we over voor een ligboxenstal voor 35 melkkoeien? En hoeveel geld valt er te verdienen met de opfok van vleesvee om de stal maar zo optimaal mogelijk te benutten?

Ideeën

We merken dat we met onze Nederlandse achtergrond soms wat vooruitstrevender zijn en vernieuwender denken in vergelijking met onze Noorse (toekomstige) collega’s. Hier in Noorwegen heeft men nog weinig over andere vleesrassen gehoord dan Hereford en Noors rood. Er moeten toch ook alternatieven zijn? En  dat geldt toch op het gebied van voer? Het is spannend! De ideeën en adrenaline stromen weer door onze hoofden en lijven! We gaan er weer voor!