Er is een groep boeren die je niet zo veel hoort. Dat zijn de boeren die snappen dat de oude tijden voorbij zijn.
Zolang boeren niet wakker worden, gaan de problemen niet over. Vele malen werd al gewaarschuwd voor dode lentes, zure bossen, vergiftigd water. Nu is er dan stikstof.
Dat stikstofprobleem kwam ook niet uit de lucht vallen – al is dat misschien wat ongelukkig geformuleerd. Al in 1990 zei men dat het stikstofoverschot de natuur om zeep hielp als de landbouw niet snel actie ondernam. Maar, en dat wordt tegenwoordig maar al te vaak vergeten, veel boeren vonden het allemaal onzin, de LTO lobbyde zich een slag in de rondte, de vlees- en veevoerindustrie had veel te veel belang bij intensivering en de overheid sloot weer eens een compromis. Aalt Dijkhuizen (WUR) gaf het een wetenschappelijk tintje en de Rabo financierde het maar al te graag.
Ik heb niets, maar dan ook helemaal niets van enige zelfreflectie gemerkt bij de boerenbeweging
Ik geef toe, een wat versimpelde weergave van de afgelopen 30 jaar; maar omdat ik niets, maar dan ook helemaal niets van enige zelfreflectie heb gemerkt bij de boerenbeweging, moet deze kant ook eens worden belicht.
Lees verder onder de foto.
Rund op biologisch vleesveebedrijf. Er is ook nog wat anders dan de op maximale productie gerichte landbouw, vindt filosoof en columnist Rinus Vermuë: de progressievere boeren. De boerenacties en alle stikstofophef geven volgens Vermuë een eenzijdig beeld. - Foto: Fotostudio Wick Natzijl
Ik heb vooral hakken in het zand gezien, schouders ophalen bij biologische alternatieven, giftige reacties op mensen die er anders over denken
Begrijp me goed, ik ben er ook voor dat er genoeg boeren op het platteland blijven. Tot zover geef ik actievoerders gelijk. Maar zolang ik me kan herinneren, heb ik vooral hakken in het zand gezien, schouder ophalen bij biologische alternatieven, giftige reacties op mensen die er anders over denken. Al die jaren van de LTO geen enkel vooruitziende blik of moreel leiderschap gezien. Altijd maar ‘meestribbelen’. En ook nu zie ik geen verandering.
Lees verder onder de foto.
CDA-politica Annie Schreijer-Pierik, boegbeeld voor een deel van de landbouw. - Foto: Henk Riswick
Boeren die denken dat ze nog in de jaren zestig leven
Ik krijg sterk het gevoel dat er een tweedeling is in boerenland. Je hebt boeren die snappen dat de oude tijden voorbij zijn, die initiatief tonen met Herenboeren of Landwinkels of biomarkten. En aan de andere kant heb je boeren die denken dat ze nog in de jaren zestig leven, toen de boer nog leefde als god in de polder, die elkaar wijsmaken dat Nederland van de honger sterft als ze niet meer vijf keer zoveel mogen produceren als de nationale behoefte. Die juichend Annie Schreijer-Pierik en Jan Cees Vogelaar achterna lopen omdat die zo driftig roepen dat de wetenschap liegt.
Ik voorzie dat boeren die op de oude voet willen doorgaan, de samenleving keer op keer blijven tegenkomen
Ik besef dat velen in deze laatste groep diep in de investeringen zitten en dat het vaak heel moeilijk is om je aan een gangbaar denkpatroon te ontworstelen. Ik denk dan ook dat zij de problemen niet gaan oplossen.
Ik voorzie dat boeren die op de oude voet willen doorgaan, de samenleving keer op keer zullen blijven tegenkomen. En dan zullen ze vast nog wel een keer Henk Bleker of Thierry Baudet op de barricade krijgen om te zeggen dat hun conifeer nog best wel groen is. Maar ze zullen de kloof tussen boer en burger niet gaan dichten.
Het kán wel!
Af en toe zie je een boer in het nieuws die zegt: “Nou ik heb nergens last van, ik zit al jaren in evenwicht.” Ik bedoel maar, het kán ... Heus!